នៅទីធ្លាសួនផ្កាខាងក្រោមផ្ទះវីឡាធំល្មមគួរសមបើគិតពីបរិបទនៃភូមិជនបទ កុមារាតូចច្រមិចមុខស្រស់ប្រិមប្រិយស្ថិតក្នុងការរត់យ៉ាងលឿនតែកំលាំងជើងស្រាលដូចសំឡី ក្នុងដៃបានឱបជាប់នូវរូបតុក្កតា ironMan ហើយឆ្ពោះសំដៅទៅរកក្មេងប្រុសម្នាក់ទៀតដែលមានមុខមាត់ដូចគ្នាបេះបិទនិងខ្លួន នោះហើយ! ព្រោះពួកគេទាំងពីរជាបងប្អូនភ្លោះ
" បងប្រុសៗ! មើលនេះនែក៎..."
" Ironman ហេតុអី? "
" មែនហើយ របស់បងចូលចិត្តនោះអី! ហក់នេះយកទៅ "
" មែនហើយបងចូលចិត្តវា! តែម៉ាក់ទិញវាឲ្យឯងមិនមែនឲ្យបងទេ "
" បងប្រុសល្ងង់! ម៉ាក់ដឹងហើយថាបងចូលចិត្តតុក្កតានេះ ទើបទិញវាមកសម្រាប់បងណា៎ "
" អ្នកម៉ាក់និយាយច្បាស់ណាស់ ថាជារបស់ jea មិនមែនឲ្យបងទេ jea យកវាចុះ "
" អត់ទេបងយកទៅ អ្នកម៉ាក់បានទិញកូនខ្លាឃ្មុំតូចដែលអូនចូលចិត្តសម្រាប់អូនហើយ ចឹងមួយនេះច្បាស់ជាសម្រាប់បងគ្រាន់តែគាត់មិននិយាយតើ "
" ពិតមែន? "
" ពិតហើយ! បងឃើញទេនេះកូនខ្លាឃ្មុំថ្មីរបស់អូន "
" អរគុណអូនណាស់ jea មានតែអូនទេដែលស្រលាញ់បងជាងគេ បើអ្នកម៉ាក់ស្រលាញ់បងដូចជាអូនវាច្បាស់ជាល្អ "
" ត្រូវហើយអូនស្រលាញ់បងប្រុសបំផុតក្នុងលោកនេះ ហើយលោកប៉ាអ្នកម៉ាក់ក៏ស្រលាញ់បងប្រុសខ្លាំងដែរ "
" បងថាអត់ទេ អ្នកម៉ាក់គាត់មិនបានស្រលាញ់បងនោះទេ! "
" ប្រុសចម្គួត! នៅក្នុងលោកនេះមានម្តាយឯណាដែលមិនស្រលាញ់កូនខ្លួនឯងនោះ? ការពិតម៉ាក់ស្រលាញ់បងខ្លាំងជាងខ្ញុំទៅទៀត "
" ពិតហេស៎? "
" ប្រាកដហើយ! នេះនែ..." Jeahyung ថើបថ្ពាល់បងប្រុសមួយខ្សឺតសួរក៏រត់ត្រុយក្រឡឹងជុំវិញដើមផ្កាធំមួយដើមដែរនៅក្បែរនោះ
" ក្មេងកំហូច ឈប់ភ្លាមណា Kim jeahyung កុំរត់ឲ្យសោះ! "
" ដេញមក បងប្រុសដេញចាប់ខ្ញុំឲ្យបានមក "
