"අනේ ඕයි මෙතන තොරණ විතරයි කානිවල් එකක් නෑනෙ..."
හේශාන්ගෙ මූණ පුප වෙලා.බලන්න ලස්සනයි..ඌ කිය කිය හිටියෙ කතුරු උංචිල්ලාවෙ යන්නෝනෙ කියලා...හරිනෙ ඔය ගියෙ කතුරු උංචිල්ලාවෙ...
"දැං උඹ කියන්නෙ මට මෙතන කානිවල් එකක් හදන්නද...මෙන්න මෙහෙ වර යන්ඩ, කට්ටිය මග ඇරුණොත් එහෙම අර යක්සනී ඩෙගා නටයි.."
මං හේශාන්වත් ඇදන් තොරණ තියන පැත්තට දිව්වා..කොත්තුමී කඩයක්,අච්චචාරු කඩයක්,කොත්තු කඩයක්,හොට් ඩෝග් විකුණන තැනක්,කඩල කඩයක් එකී මෙකී නොකී කෑම කඩ ගොඩක් පහු වුනා...එතන නවතින්න කලින් අනිත් කට්ටිය හොයන් ඉන්නෙපැයි....
අපි යද්දි අම්මයි සුදු, අම්මයි ,පොඩ්ඩයි සුදුයි තොරණ ලඟ ඉන්නවා...
"මේ මේකෙ බලන්න දෙයක් නෑ බං යමංකො මොනා හරි කන්න..."
තත්පර ගානකින් ආයෙත් හේශාන්ගෙ අඬෝ වැඩියාව පටන් ගත්තා...
"සුදු මොනා හරි කමු මේකෙ බලන්න කියලා දෙයක් නෑනෙ"
මං කිව්වම කට්ටියම කඩවල් තියන පැත්තට ආවා...අම්මයි සුදු අම්මයි කා එකට ගියේ සෙනඟ අස්සෙ ඇවිදින්න බෑ කියලයි...
මුලින්ම කට්ටිය එක්ක කොත්තු මී පාරක් දාලා,කොත්තු ප්ලේට් තුනකටත් වග කිව්වා...
"මේ වැඩිය සැර කන් නෑ චූටි,තමුසෙට සනීප වුණා විතරයි....ආයෙ ලෙඩ වෙයි හොඳේ..."
"හරි හරි අද විතරයිනෙ සුදු මැණිකෝ....ඉතිං කන්න දෙන්න නිදහසේ.."
හොට් ඩෝග් කන්න කැමති වුණේ හේශානයා විතරයි ඌ ඉතින් කන්න ගත්තම ලෝක විනාසෙ වැට අද්දර වගේ තමයි හැසිරෙන්නෙ...උගේ කොත්තු මී ඒකෙනුත් බාගයක් කාලා සුදුගෙ අතේ තිබ්බ පැස්ටා ඉතුරු බාගෙත් කටට හලා ගෙන අම්මලා ඉන්න පැත්තට ආවා...
"අම්මලා මොනා හරි කමු..."
හේශාන් සුදු අම්මයි අම්මයි දිහා බලන් ඇහුවා...මාත් අම්මා දිහා බලලා කතා කරේ මෙතෙන්ට ආවත් හරි අපි කකා බබී රෝන්දෙ ගැහුවා මිසක් මේ දෙන්නට මුකුතත්ම නෑනෙ..
"අම්මෙ කඩල හරි,හොට් ඩෝග් හරි වෙන පැණි රස දෙයක් හරි ගේන්නද කනවද...?"
YOU ARE READING
emotions (Completed)✓✓
Non-Fictionආදරය නිසා හඬන්නට හෝ හිනැහෙන්නට නොව, ආදරය නිසාවෙන් සැනසී අත්හරින්නට කියා දුන් ඔබ, යථාර්ථය පහදා දුන් ප්‍රේමණීයම කවියයි.. ඉතිං හිතවතිය, ප්‍රේරේමයට හේතු කිම...? ලෙංගතුම ඔය හිතට කොන්දේසි විරහිතව අසීමාන්තික ප්‍රේමයෙන් බැඳෙමි.... . . . . . . . #start dat...
