ආත්මා pov...
එළියෙ බංකුව උඩ වාඩි වෙලා අත් දෙක එකට පිරිමැද ගත්තා මං...විතූ මොනවා කරනවා ඇතිද දැන්...එයා නැතුව සති ගානක් ගෙවිලා ඉවරයි...එයා මාව හොයනවා ඇතිද....බර හුස්ම එක්ක කඳුලු පේලියක් වැටුණා...
මට පාලුයි විතූ...කවුරුත් දාලා ආවට,ඔයා නැති එකයි දැනෙන ලොකුම අඩුව....
ගෙදරින් ඇවිත් සතියක් ගෙවිලා නොදැනිම..ඒ හැමෝමත් සමහරවිට මාව හොයනවා ඇති....ඒත් මට දැන්ම යන්න බෑ...ඒ වුණත් ඉක්මණටම යන්න වෙයි...ඒක මං දන්නවා...
මට ඒක තේරුණේ ඊයෙ විතූගෙ තාත්තාව හම්බුන වෙලාවෙ... මේ බණ්ඩාරවෙල කඳු අස්සෙම දන්න කියන රූපයක් බලාපොරොත්තු නොවුන මට අසල් අන්කල්ව හම්බුනෙ අහම්බෙන්....
"ආත්මා ...."
අසල් අන්කල් බය වෙලා වගේ බලං ඉඳලා මාත් එක්ක කතාවට වැටෙද්දි බෑ කියලා හිතුනත් මං ඒ කිව්ව දේවල් අහන් හිටියා...
"මට සමාවෙන්න පුතාට මෙහෙම කියනවට..ඒත් ඔයාගෙ අම්මා කරපු දේ නිසා තමයි මේ හැමදේම සිද්ධ වුනේ..."
"මගේ අම්මා...?"
"ඔව්...ඔයාගෙ අම්මා ඔයාගෙ තාත්තා ගාව වැඩ කරපු කෙනෙක්ට කන්ට්‍රැක් එකක් දීලා ශේන්යාව ඇක්සිඩන්ට් කරා..."
"මොකක්..? මං කොහොමද මේක විශ්වාස කරන්නෙ...මේක බොරුවක් නෙද...?"
මගෙ ඇස් වල බලාපොරොත්තු කඩවීම,විශ්වාසය කඩ වීම කියන
දෙකම එකට ඇඳෙන්න ඇති..කඳුලු උනාගෙන ආවා ඇස් වලට...
"ඒත් ඇයි එයා එහෙම කරන්නෙ..?"
"ඔයා ශේන්යා එක්ක හිටියොත් ඔයා කාගෙ කවුද කියන එක ඔයා දැන ගන්නවා..ඒක නවත්තන්න...ශේන්යාව හම්බෙලා කිව්වට එයා මේක නවත්තන් නෑ කියලා දන්න නිසා.."
"ඉතිං මං කාගෙ කවුද කියලා දැන ගන්න එකේ අවුල මොකද්ද අංකල්...මං හදා ගන්න ගත්තා...ඒක හරි ඉතිං මං ඒක දන්නවානෙ දැනටමත්..."
අසල් අංකල් ඔලුව දෙපැත්තට වන වන පුටුවෙන් නැගිටලා හිට ගත්තා..
"ඔයා ඔයාගෙ ගැන දන්නෙ නෑ දරුවො..."
"මොකද්ද මං නොදන්නෙ අංකල්..මට කියන්න තවත් මට හිත රිදෙන්න දෙයක් නෑ.."
YOU ARE READING
emotions (Completed)✓✓
Non-Fictionආදරය නිසා හඬන්නට හෝ හිනැහෙන්නට නොව, ආදරය නිසාවෙන් සැනසී අත්හරින්නට කියා දුන් ඔබ, යථාර්ථය පහදා දුන් ප්‍රේමණීයම කවියයි.. ඉතිං හිතවතිය, ප්‍රේරේමයට හේතු කිම...? ලෙංගතුම ඔය හිතට කොන්දේසි විරහිතව අසීමාන්තික ප්‍රේමයෙන් බැඳෙමි.... . . . . . . . #start dat...
