ආත්මා pov
"අනේ....මං හිතුවෙ නෑ එහෙම වෙයි කියලා... මං බලං ඉඳලා ඉඳලා එයාව බලන්න ආවම ඇයි එයාට එහෙම වුණේ...?"
මං හයියෙන් හයියෙන් අඬද්දි සෙනු අක්කා මගෙ ඔලුව අතගෑවා...
ශේන්යා අක්කා,මගෙ විතු පපුවත් අල්ලගෙන ගෙදරින් යන්න යද්දි මට යන්නෙපා කියලා කෑ ගහන්න හිතුණා..ඒ වුණත් එයා දන්නෙ නෑ මං ආදරේ බව...එයා දන්නෙ නෑ එයයි මායි කාලයක් එකට හිටපු බව....එයාට අමතකයි මං නිසා එයා අනිත් හැමදේම අතාරින්න පොරොන්දු වුණ බව....
ඉතිං කොහොම කෑ ගහන්නද.... මං නිසාම හොස්පිට්ල් එකේ ඇඳක් උඩ වැටුණ එයාට එයාගෙ චූටි මැණිකෙව අමතක වෙලා.එක අතකට මේ දඬුවම මට හොඳයි...මාව අමතක ඒ ඇස් වලින් මං දිහා බලද්දි ආයෙමත් ඒ ඇස් අස්සට ආවෙ ඇයි මං කියලා මට හිතුණා..මෙච්චර කාලයක් අමාරුවෙන් හරි හුස්ම අල්ලන් ජීවත් වුණේ මේක දකින්නද...එයාට අමතක මාව අම්මලා ගාල්ලෙ අරන් ගිහින් සෙනු අක්කා ලඟ නවත්තලා යද්දි හිත හදන්න ඉතුරු වුන එකම මනුස්සයා වෙච්ච සෙනු අක්කම අදත් මං දරා ගන්න බැරුව අඬා වැටෙද්දි මගෙ ඔලුව අත ගාගා හිත හැදුවා..
"මූණෙ හැටි ගිහින් මූණ හෝදන් වර..මැටි ඇතිලිය...කෝ ඉතිං..."
පැය ගානක් අඬ අඬ ඉදපු මාව සෙනු අක්කා බාත් රූම් එකට එලෙව්වා....පුංචි අම්මා ඒම නැත්තං ශේන්යා අක්කගෙ අම්මා රෑට කන්න කතා කරා...හරියකට කෑමක් නැතුව හිටපු මගේ ඇඟ වැනි වැනී බාත්රූම් එකෙන් එළියට ඇදෙද්දි සෙනු අක්කා මාව අල්ලලා ඇඳෙන් වාඩි කරා....මගෙ දණහිස හරියට දිග කොණ්ඩෙ පීරපු එයා ඒක උඩට කරලා බැදලා මාව එලියට එක්කං ආවා....
කන්න ගත්තට පිරියක් නෑ..කන මුකුත් ඇඟට අල්ලන් නෑ...මගෙ කෝටු වෙලා ගිය අතක් දිහා බලං මං හූල්ලද්දි සෙනු අක්කගෙ පුංචි මගෙ ලඟට ආවා....
"චූටි මැණිකෙ...."
මං එයා දිහා කඳුලු පිරෙන්න දඟලන ඇස් වලින් බැලුවා...ඒ නම ඇහෙද්දි හිත වේදනාවෙන් බර වුණා...
"යං මැණික එළියට..."
බත් එකත් අතේ තියන් මාවත් නැගිට්ටවගෙන පුංචි අම්මා එළියට ආවා....
YOU ARE READING
emotions (Completed)✓✓
Non-Fictionආදරය නිසා හඬන්නට හෝ හිනැහෙන්නට නොව, ආදරය නිසාවෙන් සැනසී අත්හරින්නට කියා දුන් ඔබ, යථාර්ථය පහදා දුන් ප්‍රේමණීයම කවියයි.. ඉතිං හිතවතිය, ප්‍රේරේමයට හේතු කිම...? ලෙංගතුම ඔය හිතට කොන්දේසි විරහිතව අසීමාන්තික ප්‍රේමයෙන් බැඳෙමි.... . . . . . . . #start dat...
