Chapter 38

514 11 0
                                    

"C-calren, buntis ako."

My mouth was ready to say it but my mind can't. It was just something that my mind wants to say. He looked at me, still. Waiting for me to say anything.

"Ahm, I just assumed that." I said, far from the original thought of what supposed to say. Maliit akong tumawa. His faced relaxed. Bumilis ang pagtibok ng puso ko ng marahan syang lumayo saakin.

He picked up his phone to dial something. Omorder sya nga pagkain naming dalawa.

After we ate, we decided to watch a movie.

"Let's watch that one." Tinuro nya ang palabas na may temang aksyon. I hated action movies. Though other people finds it cool, hindi lang talaga ako nag-eenjoy sa ganyang palabas.

"Ayoko nyan, iyong nakakatakot nalang." Inagaw ko sa kamay nya ang remote at pinindot ang palabas na Conjuring.

He raised his brows at me. "You sure you want to watch that?"

"Oo naman, ikaw ba ayaw mo ng ganito?"

Tumikhim sya. "I didn't say that. Ayos lang naman saakin yan."

Ako naman ang nag-taas ng kilay sakanya. "Takot ka ba sa multo?"

"No, why would I?" He said. "I just prefer other types of movies."

"At ano naman?" Ani ko.

He grinned at me. "Let's watch Fifty Shades of Grey."

"Ay hindi. Tumigil ka, ito na papanoorin natin. Fifty Shades Fifty Shades ka d'yan." Masungit na saad ko. Agad syang sumimangot saakin. He tightened his embrace. I gently played with his hairy and smooth arms.

Nasa kalagitnaan pa lang kami ng palabas ay napansin kong nakatulog na sya habang nakayakap saakin. I moved a little to get off from him. Dahan dahan ko syang inihiga sa sofa. I couldn't lift him up so I can transfer him to the bed. If only I could.

Kumuha ako ng kumot mula sa kwarto at kinumutan sya. I sat down on the floor to watch him closely. Hinaplos ko ang buhok at mukha nya. He looked so exhausted, imbes na magpahinga ay talagang binantayan nya ako kanina sa ospital.

"Anak, tignan mo naman ang Daddy mo. Napaka gwapo, sana talaga ay magmana ka sakanya. Kahit ilang buwan kitang dadalhin, at kahit anong hirap ko sa panganganak ay ayos lang. Basta't magmana ka lang sa kanya. Just don't take after his short temper." Mahinang usal ko sa sarili.

While I was busy watching him sleep, his phone beeped on the table. Kinuha ko iyon at binuksan dahil baka ito ay importante. When I scrolled further, the message is from an unknown number. Nag-iisa lang din ang message na 'yon.

From Unknown:

Ano na Architect? Simple lang naman siguro sayo ang tatlong milyon hindi ba? Kung gusto mong manahimik ako ay pag-isipan mong mabuti 'yan. Kung hindi, patuloy kong sisirain ang buhay ninyong dalawa ni Taffy. Magkamatayan na tayo, wala akong pakialam.

Napakunot ang noo ko sa message na nabasa. Iisang tao lang ang naiisip kong gagawa nito. I looked at Calren, sleeping peacefully beside me. Tumayo ako at binuksan ang veranda. Nang makalabas ay agad na isinara ko ang sliding door para hindi nya ako marinig mula sa labas. I immediately dialed the unknown number to confirm if it was my cousin.

Ilang minuto pa lamang ay sinagot na ito ng pamilyar na boses. Napakuyom ako.

[Hello, napatawag ka yata Architect? Made your mind already?]

"Tumigil ka na, Wendy." Salubong na sagot ko sakanya. I heard her scoff. It made me angry even more.

"Uy, pinsan! How are you? Long time no talk. Ang buhay nga naman. Asensado ka na ah. Iba talaga ang nagagawa ng landi. It really brings you to the top."

The Way I Loved You  [COMPLETED]Where stories live. Discover now