" တော်သေးတာပေါ့ အချိန်မီလေး မြင်လိုက်လို့။
အသားခြောက်ကင်တဲ့အနံ့ရလို့ရောက်လာတာဖြစ်မယ် "
ဟွန်းက အခုမှစိတ်အေးသွားဟန်ဖြင့် ကျွန်တော့်ကိုသေချာရှင်းပြနေတော့ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲ လုံခြုံနွေးထွေးသွားခြင်းနဲ့အတူ
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်တောင်မထိန်းလိုက်နိုင်ဘဲ မျက်စိရှေ့ကလူသားကို လှမ်းဖက်လိုက်မိသည်။
သူက တစ်ခဏလောက် ကြောင်သွားပြီးတော့မှ
" အရမ်းလန့်သွားလား"
ဟုဆိုကာ ကျွန်တော့်ကိုပြန်ဖက်ထားပြီး ကလေးတစ်ယောက်ကိုချော့မြူသလို ကျောပြင်ကိုအသာအယာလေးပုတ်ပေးနေသည်။
"မကြောက်ပါနဲ့ငါရှိတယ် "
နားနားမှာကပ်ပြီး တိုးညင်းငြင်သာစွာပြောလိုက်တဲ့စကားသံပေမယ့် တစ်သက်လုံးကြားယောင်နေဖို့လုံလောက်လေသည်။
အသံကတော့အေးဆေးတည်ငြိမ်နေပေမယ့် ဟွန်းရင်ခုန်သံတွေမြန်နေတာကို ရင်ခွင်ထဲရောက်နေချိန်မို့ ခံစားလိုက်မိသည်။
သူလည်း လန့်သွားတာဖြစ်မယ်။
ဘယ်လောက်ပဲသန်မာပါတယ်ပြောပြော ၁၀နှစ်သာသာ ကလေးအရွယ်တွေမလား ။
" ဆောန် မင်းဖျားနေပြီထင်တယ်"
ကျွန်တော့်ခန္ဓာကိုယ်က အပူငွေ့ကြောင့် နဖူးပေါ်ကိုသူ့ရဲ့လက်တစ်ဖက်ရောက်လာသည်။
မိုးတွေရွာပြီးရာသီဥတုလည်းစိမ့်နေအောင်အေးတာကြောင့် ခြေထောက်ဒဏ်ရာက သာမန်ထက်ပိုကိုက်ခဲလာရုံသာမက အခုလေးတင်ထိတ်လန့်စရာလည်းကြုံလိုက်သေးတာမို့ အဖျားဝင်သွားတာဖြစ်မည်။
"ဒီမှာခဏထိုင်နေ မင်းအနားယူဖို့ငါပြင်ဆင်ပေးမယ် "
ဟွန်းက ကျောက်ဂူရဲ့တစ်ဖက်မှာထောင်ထားတဲ့ မြက်ဖျာတစ်လိပ်ကို အန္တရာယ်ပေးနိုင်မယ့်အကောင်တွေရှိမရှိစစ်ဆေးကာ မီးပုံနားမှာမီးအပူပေး၍ ပူနွေးခြောက်သွေ့စေပြီးနောက် ဖြန့်ခင်းလိုက်သည်။
"ရပြီ ဒီမှာလာအိပ်လိုက် ငါစောင့်ပေးမယ်"
အဖျားကလည်းတရိပ်ရိပ်တက်လာတာမို့ ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ဘဲ မြက်ဖျာပေါ်မှာလှဲအိပ်လိုက်သည်။
YOU ARE READING
Majestic Love Story In Dae Goguyeo
Fanfictionစစ်ထွက်ခါနီးတိုင်း ဒီစစ်ပွဲက ကိုယ့်ရဲ့နောက်ဆုံးစစ်ပွဲဖြစ်သွားနိုင်တယ်ဆိုတဲ့စိတ် အမြဲထည့်ထားတယ်။ အသက်ပေးပြီးကာကွယ်နေတဲ့ဒီဂိုဂူလျောမြေဆီကနေ လိုချင်မိတာဆိုလို့ မသေခင်မှာနမ်းရှိုက်သွားချင်တဲ့ ပါးအိအိလေးတွေရဲ့ပိုင်ရှင် အရှင့်သားပဲရှိပါတယ်။ စစ္ထြက္ခါနီးတိ...
