12 years later,...
အရပ်ရှစ်မျက်နှာတစ်ခွင်လုံး ဆွတ်ဆွတ်ဖြူနေသော နှင်းပွင့်များလွှမ်းခြုံကာ တစ်ချက်တစ်ချက်ဝှေ့လိုက်သောလေအေးကြောင့် အသည်းခိုက်အောင်ချမ်းအေးလျှက်ရှိသည်။
သို့သော်လည်း
အဆက်မပြတ်ကျဆင်းနေသော နှင်းတို့ကို ဂရုမထားဘဲ ဘုရားကျောင်းတစ်ခုရှိ သစ်ပင်ကြီးတစ်ပင်ရဲ့အောက်က အုတ်ဂူလေးရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်နေသောလူရွယ်တစ်ယောက်ရှိနေသည်။
ထိုလူရွယ်ရဲ့မျက်နှာမှာတော့ ထူးထူးခြားခြားအဝတ်အမည်းဖြင့်ဖုံးအုပ်ထားသည်။
"ဟွန်း
အခုဆို ကောင်းကင်ဘုံမှာ ပျော်နေမယ်မဟုတ်လား
ငါ့ကိုမေ့သွားချင်လည်းရပါတယ်။
ငါကတော့တစ်ရက်မှမမေ့နိုင်ဘူး။
လွမ်းတယ်။
ငါ့မျက်နှာကိုသာမမြင်ခဲ့ရင် မင်းဒီလောက်ကံဆိုးခဲ့မှာမဟုတ်ဘူးဟွန်းရယ်။
ကောင်းကောင်းနေနော် ငါအပြစ်ကြွေးတွေအကုန်ဆပ်ပြီးတဲ့အခါ မင်းဆီလိုက်လာခဲ့မယ်။ "
ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ကျဆင်းနေတဲ့နှင်းတွေ ရုတ်တရက် ရပ်တန့်သွားတာကြောင့်ခေါင်းမော့ကြည့်လိုက်တော့ ထီးတစ်ချောင်းကို ဆောနူးပေါ်မှာမိုးပေးထားတဲ့ ဂျောင်ဝန်းနီး။
မယ်တော်ရဲ့လူမျိုးစုဖြစ်တဲ့ မိုင်းဂါးမျိုးနွယ်စုဒုတိယအကြီးအကဲရဲ့ တစ်ဦးတည်းသောသားဖြစ်တဲ့ဂျောင်ဝန်းနီးက မယ်တော်ရဲ့အထူးတောင်းဆိုချက်ကြောင့် မျိုးနွယ်စုတာဝန်တွေကို ခဏထားခဲ့ပြီး ဆောနူးဘေးမှာ ဓားရေးသင်ပေးရင်းနဲ့လာနေခဲ့တာ အခုဆို၅နှစ်တင်းတင်းရှိခဲ့ပြီ။
ဆောနူးထက်တစ်နှစ်ငယ်တဲ့ဂျောင်ဝန်းက ဆောနူးကိုသူ့ရဲ့ညီလေးလိုသဘောထားနေတာက အထူးအဆန်းပင်။
အခုလည်းနှင်းကျနေတဲ့အချိန် အိမ်ကထွက်လာတာ နည်းနည်းကြာပြီမို့စိတ်ပူပြီးလိုက်လာခဲ့တာဖြစ်ရမည်။
" တော်လောက်ပြီ အရှင့်သား။
ကိုယ်ပေါ်မှာ နှင်းတွေလည်းဖွေးနေပြီ ကြာရင်အအေးပတ်တော့မယ် ။
ဒီလိုလုပ်နေလို့လည်းသေတဲ့သူက ပြန်ရှင်မလာနိုင်တော့ဘူးလေ။
YOU ARE READING
Majestic Love Story In Dae Goguyeo
Fanfictionစစ်ထွက်ခါနီးတိုင်း ဒီစစ်ပွဲက ကိုယ့်ရဲ့နောက်ဆုံးစစ်ပွဲဖြစ်သွားနိုင်တယ်ဆိုတဲ့စိတ် အမြဲထည့်ထားတယ်။ အသက်ပေးပြီးကာကွယ်နေတဲ့ဒီဂိုဂူလျောမြေဆီကနေ လိုချင်မိတာဆိုလို့ မသေခင်မှာနမ်းရှိုက်သွားချင်တဲ့ ပါးအိအိလေးတွေရဲ့ပိုင်ရှင် အရှင့်သားပဲရှိပါတယ်။ စစ္ထြက္ခါနီးတိ...
