20(ZawGyi)

1.7K 38 0
                                    

အဖ်ားမက်ေသးေပမယ့္
တစ္ေယာက္ေသာသူက ဟင္းလုံးဝကိုမခ်က္တက္တာေၾကာင့္ သူကဘဲ ဒိုင္ခံ ခ်က္ေပးေနရ၏ ဆိုင္ဟင္းက်ေတာ့လည္း ဆီအ႐ႊဲႀကီးနဲ႕ ခ်က္တာမို႔ မႀကိဳက္တာေၾကာင့္

"ရာခ်ီေရ..."

"ရာခ်ီ..."

"ရာခ်ီ!!"

အခ်ိန္အေတာ္အတန္ၾကာ မီးဖိုေခ်ာင္ကဘဲ
ေအာ္ေခၚေနလို႔ မထြက္လာတာေၾကာင့္
အခန္းထဲေတြ ၿခံထဲမွာမ်ားရွိေနမလားလို႔
လိုက္လွန္ရွာေနခဲ့ေပမယ့္ အရိပ္အေယာင္ေတာင္ မရွိ။

"က်စ္ ဒီေကာင္ေလး ဘယ္ထြက္သြားရျပန္တာလဲ "

"ပူံတိုင္း သားေရ "

႐ုတ္တရက္ အျပင္က အေမ့ေခၚသံလားမသိ ၾကားလိုက္လို႔ နားစိုက္ေနမိ၏ အေမက ဘာကိစၥနဲ႕ လာစရာကိစၥရွိေနလို႔လဲ။
ရာခ်ီ နဲ႕ယူခဲ့တဲ့ ေန႕ထဲက ဒီအိမ္ကိုေျခဦးေတာင္ မလွည့္တဲ့ အေမကေလ။

"အေမ..."

"အေမနဲ႕ အိမ္ခန လိုက္ခဲ့မလားသား "

"ဘာကိစၥ ေျပာစရာရွိလို႔လဲ အၿပီးေခၚတာဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္မလိုက္ဘူးေနာ္ "

"သားကိုအေမ လႊတ္ထားေပးတာမို႔ သားစိတ္တိုင္းက် ေနခြင့္လည္းေပးထားတယ္မလား ျပန္ေခၚမွာကိုေတာ့စိတ္မပူနဲ႕ ဒီတိုင္းေလးဘဲ သားကိုသိေစခ်င္တာ ရွိလို႔လာေခၚ႐ုံေလးပါ "

"ဒါဆို လိုက္ခဲ့ပါ့မယ္ "

အေမ့ရဲ႕ မ်က္ႏွာကိုအကဲခက္ၾကည့္႐ုံအရ
ေသာကေတြ ပူေဆြးမႈ ေတြက ဖုံးလႊမ္းလွ်က္။
ဒီလို တကူးတက လာေခၚပုံေထာက္လွ်င္
အေကာင္းျပခ်က္တစ္ခုကလည္းရွိကို ရွိေနေလာက္ၿပီ။

"ဒီ ေဆးစာ႐ြက္ေတြကဘာလဲ အေမ "

"ဒါက မင္းအေဖရဲ႕ ေရာဂါ အေျခအေနဘဲ "

"ဘယ္လို "

"ဟုတ္တယ္သား မင္းအေဖက အဆုတ္ေယာင္ေနတာ ေခ်ာင္းဆိုးတာကလည္း လနဲ႕ခ်ီေနၿပီ အခုေနေတာ့ ဒါက သာမန္ေလာက္ဘဲ ျဖစ္ေပမယ့္ အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႕အမွ် အေျခအေနဆိုးနိုင္တယ္တဲ့ အေမတို႔ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲသား "

"ဒီက ေဆးခန္းက ကုေပးလို႔ရတဲ့ အေျခအေနမဟုတ္တဲ့ အတြက္ အေျခအေနဆိုးလာတဲ့ အခါ ဒီေဆးခန္းက ဆရာက ၿမိဳ႕တက္လို႔ေျပာတဲ့ အခ်ိန္က်ရင္ တက္႐ုံဘဲရွိေတာ့တာေပါ့ "

သူကြီးသားကကျွန်တော့်အပိုင်[ပုံတိုင်းဆောင်](Completed)Where stories live. Discover now