21(ZawGyi)

1.3K 47 1
                                    

ထို အေျခအေနမွာ အတင္းလႊတ္ဖယ္ေနေပမယ့္ ပုံတိုင္းကလည္း ျမင္ေနက်ပဳံစံနဲ႕ မဟုတ္ေပ။

ႁပြတ္စ္!!!!

"အာ့ ဖယ္ ခင္မ်ား! "

ႁပြတ္စ္!!!!

ဒီတစ္ခါ သူ႐ုန္းနိုင္ဖို႔ အားမရွိဘဲ ျပန္လုပ္ဖို႔လဲ အားမရွိတာေၾကာင့္ သူျပဳသမွ်ခံေနရ၏
ဒါကလဲ ခံစားခ်က္က ေကာင္းေနတာေၾကာင့္

အခုခ်ိန္မွာ ရွင္းျပတာကိုမၾကားခ်င္ေတာ့ဘဲ သူလုပ္တာဘဲခံခ်င္ေနသည္ ဒီခံစားခ်က္ကလည္းခံဖူးတဲ့သူဘဲသိေနမွာေလ။

"ကိုယ္မလုပ္ခဲ့ဘူး"

စကားမေျပာဘဲ ၿပီးတဲ့အထိလုပ္ေပးရင္ သိပ္ေကာင္းမည္ ။

"ရာခ်ီ ကိုယ့္ကို ၾကည့္ပါအုန္း "

မၾကည့္ခ်င္ဘူး အနမ္းဘဲခံခ်င္တာလို႔ ခင္မ်ားကအရိပ္အကဲမသိေတာ့ က်ဳပ္ကႏွာဘူးျဖစ္ေနရၿပီ ။

"ရာခ်ီ.."

ကဲဒီေလာက္ထိ ေခၚခ်င္ေနတဲ့ေကာင္ လုပ္ရတာ ဖီးလ္ပ်က္တယ္။

"ဖယ္ေတာ့ "

"...."

"ဖယ္လို႔ !!!"

"အာ့ "

"ခင္မ်ား ဘာျဖစ္တာလဲ"

အနမ္းေတြမျပတ္ေသးဘဲ ႐ုတ္တရက္ ယိုင္က်သြားပုံတိုင္း ေၾကာင့္ ရာခ်ီ စိတ္ပူကာ

"ပုံတိုင္း ပုံတိုင္း!"

"ရတယ္ ကိုယ္ဘာမွမျဖစ္ဘူး "

"ခင္မ်ားအဖ်ားမက်ေသးဘူးလား"

ဘုတ္!! (လဲက်သည့္အသံ)

"ပုံတိုင္း!"

"ပုံတိုင္းေဆာင္ !!"

"တိုင္း!"

"အစ္ကို .."

ေခၚေနက် ‌နမည္ေတြနဲ႕ မ်ိဳးစုံေခၚေပမယ့္ ထူးဖို႔ေတာင္ အားမရွိေတာ့တဲ့ပုံတိုင္းကေတာ့ ၾကမ္းျပင္ေပၚ၌ အိပ္စက္သြားရ၏
ေအာ္ေခၚေနတဲ့ သူကေတာ့ စိုးရိပ္ပူပန္စိတ္ေတြႀကီးလြန္းေနၿပီး မ်က္ရည္ေတြက်ေနတာေၾကာင့္ ပုံတိုင္းရဲ႕ အကၤ်ီ၌ထိုမ်က္ရည္စေလးေတြကလည္း ဖုံးလႊမ္းသြားရ၏။

<><><>

"အာ....အင္းဟင္း"

"လူနာ မင္း သတိရၿပီလား "

သူကြီးသားကကျွန်တော့်အပိုင်[ပုံတိုင်းဆောင်](Completed)Where stories live. Discover now