သူကြီးသားကကျွန်တော့်အပိုင်[ပုံတိုင်းဆောင်](Completed)

26(Unicode)

တွေးရင်းတွေးရင်း ဝေးလာဆဲပါလား
ဘယ်အချိန်မှများ ရန်တွေကင်းပြီးဆက်ချစ်နိုင်မလဲ ဘယ်အချိန်မှများ အပူပင်ကင်းနိုင်မလဲ အဲ့လိုတွေ ဖြစ်ဖို့ ဘယ်အခြေအနေအထိ စောင့်နေရမှာလဲ။

ခွပ်!

ပုံတိုင်း အဖေရဲ့ ထိုးချက်ကြောင့် အသွေးအသားကတော့ မဖြုံတော့ဘဲ
ရင်ဘတ်ထဲကတော့ နာစမြဲပါဘဲ။

"ပြန်ခွင့်ပေးပါ "

တောင်းဆိုစရာမလိုခဲ့သင့်ဘူးလေ
နဂိုတည်းက အပြီးနေဖို့လာခဲ့တာမဟုတ်ဘဲ
အမေတစ်ယောက်တည်း အဘရဲ့ ကျန်းမာရေးကိုဂရုစိုက်ဖို့ မအားလပ်တာကြောင့် သူတို့ တောင်းဆိုတဲ့အတိုင်းလာခဲ့တာလေ။

"ပုံတိုင်း မင်းကိုငါသွားခွင့်မပေးနိုင်ဘူး
တကယ်လို့ သွားချင်ရင်တောင် အဲ့ကောင်နဲ့ အပြတ်ဖြတ်ပြီးပြန်လာခဲ့ မဟုတ်ရင်မင်းငါ့အလောင်းကိုဘဲပြန်မြင်ရမယ် "

"ကျွန်တော်ကို့အကြပ်မကိုင်ပါနဲ့ အဘ..
အဘတို့ထပ်ပြီးအဲ့လိုလုပ်နေခဲ့ရင်
ကျွန်တော်ရွေးချယ်ရမယ့်လမ်းကတစ်လမ်းဘဲဖြစ်နေလိမ့်မယ် ဒါက ရာချီလည်းမဟုတ်သလို မိဘတွေလည်းမဟုတ်ဘူး သေလမ်းဘဲ"

"မိဘစကားကို နားထောင်စမ်းပါပုံတိုင်းဆောင်ရာ ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ငါတို့ပျိုးခဲ့တဲ့ အပင်က အဆူးတွေထွက်လာရတာလဲ"

"ရာ..ရာချီ!!"

ရုတ်တရက် ခြံဝနားကနေ ထွက်ပြေးသွားတဲ့ ရာချီရဲ့ပုံရိပ်ကြောင့် ပုံတိုင်းစိတ်ထဲ ရောက်ယက်ခက်သွားစေနိုင်သည် ။
နောက်ကနေ လိုက်သွားမလို့လုပ်ခဲ့ပေမယ့်
လက်ကိုလှမ်းဆွဲထားတဲ့ ဖခင်ဖြစ်သူထံမှ အမြန် ရုန်းလိုက်ရင်းမှ။

"ကျွန်တော့်ကိုဆက်ပြီးမပျိုးထောင်ပါနဲ့အ‌ဘ
ကျွန်တော်က ရိုးရ်ိုးအပင်မဟုတ်ဘူး ဆူးပင်တစ်ပင်သာဖြစ်နေခဲ့တာပါ "

"ပုံတိုင်းဆောင် မင်းရွေးချယ်မယ့်လမ်းက မင်းမှန်ပြီလို့ထင်နေတာလား "

"မဟုတ်ပါဘူး ကျွန်တော်မမှန်ပါဘူး
ဒါပေမယ့် ကျွန်တော် အချစ်ကြီးခဲ့တာပါ"

နောက်ဆုံးတော့ ရုန်းနိုင်ခဲ့ပြီ။
စိတ်တော့မဖြောင့်သေးဘဲ
ရာချီရှိရာအရပ်ကိုပြေးသွားခဲ့၏