26(ZawGyi)

1K 24 0
                                    

ေတြးရင္းေတြးရင္း ေဝးလာဆဲပါလား
ဘယ္အခ်ိန္မွမ်ား ရန္ေတြကင္းၿပီးဆက္ခ်စ္နိုင္မလဲ ဘယ္အခ်ိန္မွမ်ား အပူပင္ကင္းနိုင္မလဲ အဲ့လိုေတြ ျဖစ္ဖို႔ ဘယ္အေျခအေနအထိ ေစာင့္ေနရမွာလဲ။

ခြပ္!

ပုံတိုင္း အေဖရဲ႕ ထိုးခ်က္ေၾကာင့္ အေသြးအသားကေတာ့ မၿဖဳံေတာ့ဘဲ
ရင္ဘတ္ထဲကေတာ့ နာစၿမဲပါဘဲ။

"ျပန္ခြင့္ေပးပါ "

ေတာင္းဆိုစရာမလိုခဲ့သင့္ဘူးေလ
နဂိုတည္းက အၿပီးေနဖို႔လာခဲ့တာမဟုတ္ဘဲ
အေမတစ္ေယာက္တည္း အဘရဲ႕ က်န္းမာေရးကိုဂ႐ုစိုက္ဖို႔ မအားလပ္တာေၾကာင့္ သူတို႔ ေတာင္းဆိုတဲ့အတိုင္းလာခဲ့တာေလ။

"ပုံတိုင္း မင္းကိုငါသြားခြင့္မေပးနိုင္ဘူး
တကယ္လို႔ သြားခ်င္ရင္ေတာင္ အဲ့ေကာင္နဲ႕ အျပတ္ျဖတ္ၿပီးျပန္လာခဲ့ မဟုတ္ရင္မင္းငါ့အေလာင္းကိုဘဲျပန္ျမင္ရမယ္ "

"ကြၽန္ေတာ္ကို႔အၾကပ္မကိုင္ပါနဲ႕ အဘ..
အဘတို႔ထပ္ၿပီးအဲ့လိုလုပ္ေနခဲ့ရင္
ကြၽန္ေတာ္ေ႐ြးခ်ယ္ရမယ့္လမ္းကတစ္လမ္းဘဲျဖစ္ေနလိမ့္မယ္ ဒါက ရာခ်ီလည္းမဟုတ္သလို မိဘေတြလည္းမဟုတ္ဘူး ေသလမ္းဘဲ"

"မိဘစကားကို နားေထာင္စမ္းပါပုံတိုင္းေဆာင္ရာ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ ငါတို႔ပ်ိဳးခဲ့တဲ့ အပင္က အဆူးေတြထြက္လာရတာလဲ"

"ရာ..ရာခ်ီ!!"

႐ုတ္တရက္ ၿခံဝနားကေန ထြက္ေျပးသြားတဲ့ ရာခ်ီရဲ႕ပုံရိပ္ေၾကာင့္ ပုံတိုင္းစိတ္ထဲ ေရာက္ယက္ခက္သြားေစနိုင္သည္ ။
ေနာက္ကေန လိုက္သြားမလို႔လုပ္ခဲ့ေပမယ့္
လက္ကိုလွမ္းဆြဲထားတဲ့ ဖခင္ျဖစ္သူထံမွ အျမန္ ႐ုန္းလိုက္ရင္းမွ။

"ကြၽန္ေတာ့္ကိုဆက္ၿပီးမပ်ိဳးေထာင္ပါနဲ႕အ‌ဘ
ကြၽန္ေတာ္က ရိုးရ္ိုးအပင္မဟုတ္ဘူး ဆူးပင္တစ္ပင္သာျဖစ္ေနခဲ့တာပါ "

"ပုံတိုင္းေဆာင္ မင္းေ႐ြးခ်ယ္မယ့္လမ္းက မင္းမွန္ၿပီလို႔ထင္ေနတာလား "

"မဟုတ္ပါဘူး ကြၽန္ေတာ္မမွန္ပါဘူး
ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ အခ်စ္ႀကီးခဲ့တာပါ"

ေနာက္ဆုံးေတာ့ ႐ုန္းနိုင္ခဲ့ၿပီ။
စိတ္ေတာ့မေျဖာင့္ေသးဘဲ
ရာခ်ီရွိရာအရပ္ကိုေျပးသြားခဲ့၏

သူကြီးသားကကျွန်တော့်အပိုင်[ပုံတိုင်းဆောင်](Completed)Where stories live. Discover now