သာယာလွသည့္ မြန္းလြဲ၃နာရီခန့္ အခ်ိန္တြင္ျဖစ္သည္။ Malfoyစံအိမ္ႀကီး၏ ၿခံဝန္းထဲရွိ အရိပ္အာဝါသေကာင္းေသာ မိုးမခပင္ႀကီး၏ေအာက္တြင္ လွပစြာတည္ခင္းထားသည့္ လက္ဖက္ရည္ဝိုင္းတစ္ခုရွိေနေလသည္။ Malfoyစံအိမ္၏ အရွင္သခင္ႏွင့္ သခင္မျဖစ္သူ Lucius Malfoyႏွင့္ Narcissa Malfoyတို႔ဟာ ထိုလက္ဖက္ရည္ဝိုင္းတြင္ထိုင္လ်က္ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ေနၾကသည္။
"သမက္ကေလးမွာ လူမသိတဲ့အရည္အခ်င္းေကာင္းေတြ အမ်ားႀကီးပါလား? လက္ဖက္ရည္ကလည္း သိပ္ေကာင္းတယ္။ တြဲဖက္ၿပီးစားရတဲ့ ကြက္ကီးေတြကလည္း အရသာအေတာ္ေကာင္းတယ္။ မခ်ိဳလြန္း မဆိမ့္လြန္းပဲ အရသာသိပ္ရွိတယ္။ ရွင္လည္းျမည္းၾကည့္သင့္တယ္...Lucius။"
Narcissa Malfoyက အေစ့အဆန္ေတြႏွင့္ ျပဳလုပ္ထားသည့္ ကြက္ကီးပန္းကန္ကို Lucius Malfoyေရွ႕ကို တိုးေပးလိုက္သည္။ Lucius Malfoyက စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ဖတ္ေနရာကေန စာအုပ္ကိုခဏခ်လိဳက္ၿပီး ကြက္ကီးေတြကို လွမ္းၾကည့္သည္။ ၿပီးမွ ႏွာေခါင္းရႈံ႕လိုက္ၿပီး
"ကေလးကလားနဲ႕ ဘာလို႔ကြက္ကီးစားရမွာတုန္း?! ကြက္ကီးစားတာက ကေလးေတြပဲစားတာကို!!"
"ရွင္နဲ႕ေတာ့ခက္ၿပီ။ မစားခ်င္မစားနဲ႕။ ကြၽန္မပဲစားမယ္။"
Narcissa Malfoyကထိုသို႔ျပန္ေျဖကာ ကြက္ကီးပန္းကန္ကို သူ(မ)ေရွ႕ကိုျပန္ဆြဲေတာ့မွ Lucius Malfoyက ဆတ္ခနဲကြက္ကီးတစ္ခုကိုေကာက္ၿပီး ပါးစပ္ထဲထည့္သည္။
"အရသာက...အေတာ့္ကို အစပ္အဟပ္တည့္တာပဲ။"
အရသာရွိမွန္းသိသြား၍ ေနာက္တစ္ခုထပ္အႏွိုက္မွာ Narcissa Malfoyကဆတ္ခနဲကြက္ကီးပန္းကန္ကို ျပန္ဆြဲရင္း
"မစားဘူးဆို? ဘာလို႔ထပ္ႏွိုက္တာလဲ?!"
"မစားခ်င္ေပမဲ့ သမက္ကေလးက အပင္ပန္းခံၿပီး ဖုတ္ေပးထားလို႔ စားေပးတာ။"
႐ုပ္တည္ႀကီးႏွင့္ ျပန္ေျဖသူ Lucius Malfoyေၾကာင့္ Narcissa Malfoyမွာ မ်က္ျဖဴလန္လိုက္ၿပီး ကြက္ကီးပန္းကန္ကို Lucius Malfoyေရွ႕ကို ျပန္တိုးေပးလိုက္သည္။
"ပူပူေႏြးေႏြး ဂ်င္းေပါင္မုန့္ေတြပါ။ လက္ဖက္ရည္နဲ႕ ျမည္းၾကပါဦး။"
YOU ARE READING
My Rival Becomes My Husband
FanfictionHarry: ငါ့ဘဝက အဆုံးသတ်တိုက်ပွဲအပြီးမှာ ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားတယ်လို့ ငါထင်ခဲ့တယ်။Voldemortကို အနိုင်ယူပြီး ငါ့ဘဝလေးက သာမန်လေးပဲ ဖြစ်သွားမယ်လို့ ထင်ခဲ့တယ်။ငါမှားသွားတယ်။ငါ့ဘဝက ၈နှစ်ကြာအေးချမ်းခဲ့ပြီးမှာတော့ လုံးဝကိုသာမန်မဟုတ်တဲ့ အရာဖြစ်ပျက်သွားခဲ့တယ်။အဲ...
