My Rival Becomes My Husband

Part Thirty-One (Zawgyi)

"ကြၽီ!!! ဂ်ိမ္း!!!"

သံမဏိတံခါးမႀကီးကို အားျဖင့္ဖြင့္ဟလိုက္၍ တံခါးႏွင့္ ေျမေအာက္ခန္းနံရံတို႔ အရွိန္ျပင္းစြာ ရိုက္ခတ္သြားသည့္ အသံအက်ယ္ႀကီးေၾကာင့္ သူရွိေနတဲ့ ေျမေအာက္ခန္းမွာ တုန္တက္သြားသည္။

သူ႕ကိုစစ္ေမးၾကမည့္လူမ်ား ဟုထင္ကာ မွိတ္ခ်ထားသည့္ မ်က္ဝန္းေတြကို ဖြင့္ဟဖို႔ သူမႀကိဳးစားေတာ့။ တစ္ကိုယ္လုံးနာက်င္ေန၍ ခပ္ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးပဲေနလိုက္ကာ အနားယူေနလိုက္သည္။ သူၿငိမ္ေနလို႔လည္း အလြန္ဆုံး ပါးရိုက္ခံရ႐ုံသာရွိ၍ Dracoသည္ ေထြထူးမေနေတာ့ပဲ ေခါင္းကိုငိုက္စိုက္ခ်ထားၿပီး ၿငိမ္သက္ေနလိုက္သည္။

ေျခသံဖြဖြက သူ႕ရဲ႕ေရွ႕သို႔ေလွ်ာက္လာေၾကာင္း စူးရွသည့္အၾကားအာ႐ုံအရ သိေနေပမဲ့လည္း မ်က္လုံးဖြင့္လိုက္လွ်င္ ရႈံ႕တြေနသည့္ Naginiဆိုသည့္ မိန္းမရဲ႕မ်က္ႏွာကိုသာ ျမင္ရမွာျဖစ္တာေၾကာင့္ သတိေမ့ေနသည့္ပုံစံသာ ဟန္ေဆာင္ေနလိုက္သည္။

သို႔ေပမဲ့ ႏူးညံ့သည့္ လက္တစ္ဖက္က သူ႕ရဲ႕ပါးျပင္ကို ခပ္ဖြဖြအုပ္ကိုင္လာသလို ဆို႔နင့္ေၾကကြဲပုံေပါက္ေနေပမဲ့ သူလုံးဝေမ့မရသည့္ အသံေလးကို ၾကားလိုက္ရသည့္အခါတြင္ေတာ့ သူ႕တစ္ကိုယ္လုံးက အာ႐ုံေၾကာေတြသည္ တုန့္ဆိုင္းေနရာမွ ႏွိုးႂကြလာေတာ့သည္။

"Malfoy...ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး...ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး ဒီေလာက္ေတာင္...ဘုရားေရ..မင္းနာေနတယ္မလား?"

Dracoလည္း ထိုအသံေလးေၾကာင့္ မွိတ္ခ်ထားသည့္ မ်က္ဝန္းေတြကို ဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့ သူ႕အားစိုးရိမ္စြာ စိုက္ၾကည့္ေနသည့္ မ်က္ဝန္းစိမ္းတစ္စုံႏွင့္ တိုးသည္။ မ်က္မွန္မတပ္ထား၍ ၾကည္လင္ေနသည့္ မ်က္ဝန္းစိမ္းတို႔မွ အရည္လဲ့ေနၿပီး စိုးရိမ္မႈေတြ အထင္းသား။

"ဟက္..ငါ..ေသခါနီး ကေယာင္ေျခာက္ျခားေတြ ျဖစ္ေနတာပဲ။ Potterက ဒီကို ဘယ္လိုလာနိုင္မွာလဲ?! ၿပီးေတာ့ မ်က္မွန္လည္း မတပ္ထားျပန္ဘူး။ အဲ့ဒီ့ေကာင္ေလးက မ်က္မွန္မပါရင္ ဘာမွမျမင္ရတဲ့သူကို ဘယ္လိုျဖစ္...အြန့္.."

ႏွစ္ရက္ေလာက္ အစာလည္းေကာင္းစြာမစားရသလို ေရသာေသာက္ခဲ့ရ၍ Dracoသည္ သူ႕ကိုယ္သူ ကေယာင္ေျခာက္ျခားျဖစ္ေနသည္ဟု ထင္လိုက္ၿပီး တစ္ကိုယ္တည္း ေရ႐ြတ္မိစဥ္ သူ႕ရဲ႕ေျခာက္ေသြ႕ေနသည့္ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို သိမ္းပိုက္လာသည့္ ႏူးညံ့သည့္ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စုံ။ ႐ုတ္တရက္ျဖစ္၍ မတုန့္ျပန္နိုင္ပဲ မ်က္ဝန္းေတြ ျပဴးက်ယ္သြားခဲ့သည္။