The Man Of My Imagination

CHAPTER 1

NAKANGANGA lang ako habang kinukwento niya kung papano siya napunta rito. Dito sa reality. Hindi pa rin kasi ako naniniwala kaya pinilit niyang i-kwento sa akin. Pero ewan ko ba, kahit na alam kong may evidences at proweba na siya nga si "Sam" na ginawa ko sa imagination ko, posible ba yun? Saka ang hiniling ko ay makakapagtanggal ng sakit, hindi sakit sa ulo!

Naningkit ang kanyang mata sa akin. "You still don't believe me, do you?"

Oo, malamang! Imposible naman kasing mapunta sa reality ko ang ginawa kong si Sam para tanggalin ang sakit na dala ko sa pagkagusto ko kay Qen, 'no!

"Ha? Hindi, ah," sabi ko saka tumayo at inayos ang mga gamit.

But come to think of it, kung hindi nga totoo ang pinagsasasabi niya, meaning ba nun ang kaharap at kausap ko ngayon ay si Qen?! Posible pa yun dahil tao siya. E, si Sam na nasa imagination ko, stays at my imagination kaya imposible ang sinasabi niyang makakapunta sa reality si Sam ko!

Pero kung si Qen nga ang nasa harap ko...

"Obviously, you aren't. Halata sa mukha mong hindi ka naniniwala na ako nga si Sam."

"Okay, fine! Ano naman ngayon ang gagawin mo kung hindi pa rin ako naniniwala-ah!" Bigla na lang niya akong sinandal sa pader. I saw his lips formed into a smirk.

"Then I will make you believe that I'm Sam."

Literal na namilog ang aking mata. Unti-unting nawawala ang space sa pagitan namin. Nagsimula namang makipagkarera ang aking puso sa bilis.

Ano bang gagawin niya?!

"Now, I will ask you." Hindi siya husky katulad na lang nung mga nababasa ko sa libro na nakakapagbigay kilabot sa tiyan mo. Simple lang siya but why do I felt a sudden shiver ran through my spine? "If ever na ganito kayo kalapit sa isa't isa ni Qen, do you think Qen will do... this?"

Unti-unting lumapit ang mukha niya sa akin. Sa bawat inch na lumalapit ang kanyang mukha ay kasabay ng nag uunahan kong pagtibok ng puso. Hindi mapakali ang buo kong pagkatao. Bakit ba niya kasi ginagawa 'to?! Alam naman niyang kahit isa sa kanila parehas pa rin ang epekto sa akin, eh!

Nang isang sentimitro na lamang ang layo ng mukha namin ay tila naubusan ako ng hininga. Idadgdag mo pa ang kanyang mata na tila nilalasing ako sa bumabalot na hipnotismo sa aking katawan.

And then it happened. My eyes closed unconsciously as I wait for his to land mine. But seconds passed when nothing happened kaya minulat kong muli ang mata. Nakita ko ang kanyang ngiti na nakapaskil sa kanyang labi. Pinamulahan naman ako sa kahihiyan.

May palapit-lapit pang nalalaman, hindi naman tinutuloy! Nakakahiya ka, Laura!

"Get off me." pinamumulahan kong saad habang pilit na tinutulak siya palayo sa akin. Pero ayaw paawat. "Ano ba? I said get off!"

"Galit ka ba?"

"Ano naman sayo kung galit ako ngayon?" I hissed. "Umalis ka na lang!"

He chuckled. "Okay, I didn't meant to upset you but I won't kiss you not until you realize I'm Sam. Not Qen."

I groaned. "Alam mo, naiinis na ako sa'yo!" I slammed my fists unto his chest. "Sam ka nang Sam, e, ni hindi naman nun kayang makalabas sa imagination ko!"

He nodded his head. "So you still don't believe that I'm Sam."

"Oo!" I admitted. There's no point of lying, anyway. "Oo, hindi pa rin ako naniniwala! Ano naman kung ganoon? Magagalit ka? Then magalit ka! As if may pake ako sa galit mo!"

"Saka ka naman magkakapake kapag nalaman mo na ako si Qen."

"Oh, so ikaw nga si Qen?" My hope lit up. Kung si Qen nga siya-