The Man Of My Imagination

CHAPTER 11

“PLEASE DO hear me, can you tell me where Sam is?” And then after a few moments, the bracelet starts glowing. Its color began shining brighter and brighter. And as it continue to shine, I can't help but to be nervous and excited at the same time. Will I finally be reunited with Sam? Makakapiling ko na ba ang aking mahal?

And then the bluish color shines brighter than the sun that I had to close my eyes in the process. I'm expecting some answers after it stopped glowing. But...

I looked at my surroundings. Wala namang nagbago. “What happened? Does it mean natupad na yung wish ko?”

Tila siya ay napatigil din. Kiniha niya ang necklace sa akin. “Wait... it shouldn't act this way...” Napanganga ako sa kanyang sinabi. Wait, huwag mo sabihing... hindi ko pa rin mahahanap si Sam? “This shouldn't happen, I'm sorry. Alam ko gumagana pa ito... is something stopping us from making a wish?”

Stopping... alam kaya ni Sam na hinihiling ko kung nasaan siya at pinapatigil niyang mangyari iyon?

Oh, come on!

“B-But what now? Wala na ba talagang pag-asa? Hindi ko na ba talaga siya makikita?”

“Calm down, Laura. Don't worry, hindi ako papayag na hindi natin siya makita. Aalamin ko kung anong problema ng necklace na ito.”

But that isn't enough to assure me. My world is falling. Akala ko... ito na. Akala ko... makikita ko na kung asaan siya. Akala ko magiging masaya na ako.

Akala ko lang pala talaga ang lahat.

“Hmm...” himig ni Qen pagkatapos ng ilang segundo. “Wait, Laura. Wish something else. Anything. Pero huwag muna kung nasaan si Sam.”

“Huh? Um... okay... I wish... to have something to eat.” The gem in the necklace instantly glows and suddenly, a food with drinks are served in front of me. Nagulat naman ako. Gumagana pala talaga ang necklace?

“That's weird... hiniling mo na makita si Sam, pero walang nangyari. Pero nung hiniling mo ang ibang bagay... nagkatotoo agad. Pakiramdam ko totoong may pumipigil na matupad ang hiling mo.”

“Then what is it? Kung meron man, why is it stopping me from seeing Sam?”

“I... don't know. Panigurado ay connected ito sa nangyari sa future. Hindi ko kasi nalaman, dahil wala rin akong naging balita sa inyo basta sinabi na lang niya sa akin na ako na raw ang bahala sa iyo...”

Maybe I really did cheat, huh... na ayaw na niya ako makita.

“But... don't worry, Laura. I'll make sure to fix this as soon as possible. May kakilala akong makakaayos nito, pero medyo mahirap siyang tawagin minsan kaya medyo matatagalan. But really, Laura, as soon as possible na maayos ito, tatawag ako agad sayo. I'll do whatever it takes malaman lang natin kung nasaan ang mahal mo. I promise.”

“Oh, Qen, thank you... but ayokong umasa masyado kasi nakakatakot nang umasa sa wala, e.”

“Still, I will make sure na hindi ka na ulit aasa sa wala.”

IT'S BEEN TWO weeks since that event happened. No news, no trace, no calls... only assurance from Qen that he will fix the necklace is all I have to hope that Sam will finally be with me. But... I was slowly losing hope as days gone by. Parang... nawalan na ako ng gana. Sa ilang beses ba naman na na-di-disappoint ako, parang ayoko nang maniwala na makikita ko pa siya. Para bang sinasaktan ko lang ang sarili ko sa tuwing aasa ako tas sa huli wala rin pala. Parang sa crush mo lang. Umasa ka sa mga actions na pinakita niya para lang in the end malaman mo na may jowa na pala. Masakit, 'di ba? Kaya ewan ko. Ayoko na lang maniwala kay Qen. Kahit pa nga sa araw-araw ay ina-update niya ako sa pagpapagawa niya sa necklace, hindi pa rin effective para isipin ko na makikita ko na talaga si Sam.