The Man Of My Imagination

CHAPTER 9

LUMIPAS ANG ILANG araw na naging normal naman ang nagiging takbo ng buhay ko. Nasubukan ko pa nga na sumama sa pag-aaya ng iba kong kaibigan sa dati kong school. Na karaniwan ay tinaganggihan ko. Pati nga na gumala mag-isa after class ay ginagawa ko na. May sapat naman na pera at may malapit na Mall hindi kalayuan sa school ko.

Pero kahit siguro umabot sa isang daan ang gawin kong kasiyahan, di pa rin mawawala ang mabigat na damdamin sa puso ko.

Hindi ko na makikita si Sam...

Or to make it simple: Sam didn't really exist at all.

Naalala ko na naman tuloy ang nangyari nung nakaraang linggo lang. Ang pag-amin ni Qen ng nararamdaman niya at ang pag-aaway naming dalawa. To be honest, I'm finding the point that Sam really is just a figment of my imagination and now, all I did was craziness. Iniiwasan ko na lang siguro siya dahil sa pag-amin niya sa akin. Though, he has no right to dictate the things I believe is a fact. Porket gusto niya ako at pawang imahinasyon lang si Sam ay may karapatan na siyang sabihin ang masasakit na salita?

Although trying to avoid him, nasa iisang classroom pa rin kami. Nagkikita, pero hindi nag-uusap. Tension is evident between us as we're in the same room. Nagtataka lang ako bakit hindi manlang siya nag-so-sorry sa ginawa niya. I mean, hindi ko rin naman siya patatawarin kung mag-sorry man siya pero dahil sa inaasal niya mas dinidiin ko lang na ganon na lang siya manakit ng feelings.

Pero ngayon, litong-lito ako paanong nagkagusto siya sa akin... isang taon akong na-coma... hindi ko talaga mawari kung paano nangyari iyon. I have lots of questions, but I don't want to ask it personally to Qen.

“Okay, class, I want you to count from 1 to 4 for our group activity. Let's star with Ms. Johnson.”

“1...”

“2...” and the count goes on. Sa ilang lumipas na sandali, nalaman ko na group 2 ako ngayon. Wala namang masama kahit na dagdag ito sa mga pinapagawa sa amin kaso naging mag-kagrupo kami ni Qen. This is actually the first time na parang nasa iisang space lang kami, kasi halos ilang araw ko din siyang iiniwasan sa lugar na posibleng makita ko siya dahil sa naiinis ako. Napabuntong hininga na lang ako at binalewala na lang. Hindi rin namna ito magtatagal. Saka Creative Writing lang din ito. Baka pag-iispan lang ng plot etc.

“So, group 2, who's your leader?” lapit sa amin ng Ma'am namin.

“Ako na po, Ma'am,” taas kamay ni Melvin na ikinahinga ko nang maluwag. Kasi kung magiging leader si Qen, mapipilitan pa akong kausapin siya.

“As all of you are settled with their leaders, our group activity will be going to be a play. Dahil hinati ko kayo sa apat na grupo making the total numbers of your group is 8, someone could make the script, be the actors and direct the play. This activity will be due on next Monday so I will be leaving all our schedule to do your practice.”

Well, mukhang hindi dininig ang panalangin ko na sana hindi magtagal.

I hope I won't get the actor part, though. I'm never good at acting, anyway. Umaasa na lang sana na kahit i-assign ako ni Melvin sa pag-iisip ng kung ano na lang ang magiging plot. Malawak din nga ako mag-isip, panigurado may maiaambag ako sa makakasama ko sa pag-gawa no'n.

“So, guys, before we get on working with the outline, kailangan makapag-assign tayo ng mga tasks sa grupo. Dahil walo tayo, tig-dalawa sa isang task,” simula ni Melvin. “Here are the tasks: Script Writer, Actors, Director—I think I will take over the roll of this na—at last ay taga-gawa ng props.”