RYLP 33

85 3 2
                                    

Chapter 33

Arms wrapped around my waist under the comforter. I was so exhausted to even think of anything right now. I let him pull me closer to him, I felt his lips and hot breath against the skin of my neck. He was hugging me sideways, dahil naka tingin lang ako sa kisame.

I don't even think I can bravely look at him right now.

I just agreed in one go. Really, Lyra?

"Are you okay?" malambing na tanong nito.

I don't actually know if I am fine. No. Not in a bad way. It actually felt good. Kailangan ko lang iprocess ang lahat.

His massive body was enough to cover me. His legs were just above mine. The air condition was full blast but I don't even feel cold today. Now I realized how big he is. Masikip pala para sa amin ang kama.

I wet my lower lip before nodding. "Y-Yeah..."

He encircled his arms more around my body. Like we are not even close enough. I felt him planting soft kisses on my neck. I bit my lower swollen lips.

"We should eat lunch... even if it's late. And continue our tour." he chuckled against my skin.

Matapos ang lahat ng nangyari nitong mga nakaraang araw, nakabalik na ako ulit sa trabaho. It has been a roller coaster week. Ang huling pasok ko pa ata ay iyong nag away kami ni Cian.

And since that, I never talked to Manziel. It's not that he's not one of my priority, but I just had to put my problem with him aside dahil hindi na kakayanin ng utak ko kung isasabay ko pa.

At ngayon na naayos naman na halos lahat, I think I can talk to him already. I just want to let go of all the burdens I've been feeling this past few months.

Inilapag ko ang mga papeles na dala sa table at huminto sa gilid niya. Busy ito sa ginagawa kaya kailangan ko pa siyang tawagin.

"Manzi." malamig kong tawag.

"Hmmm? Teka lang, Lyra ha." magaan niyang sagot at hindi man lang ako hinarap.

Kumunot ang noo ko. Kanina pag balik ko wala naman siyang tanong sa akin bakit ilang araw akong wala. Kinamusta niya lang ako, at nung sinabi kong ayos lang, hindi na siya nagtanong ulit. It's just weird, because whenever there's something wrong with me mapapansin niya agad.

Nakakapagtaka lang kasi ang tahimik niya ngayon. Humalukipkip ako. "What are you doing? Is that for work?" masungit kong balik.

Napansin niya ata ang kakaiba sa tono ko, kaya inatras niya ang upuan at humarap sa akin. Bakas ang kaguluhan sa mukha niya.

"H-Hindi naman... practice lang—"

"Then let's talk. I'll be at the balcony." putol ko agad sa kanya at tinalikuran na siya. Naglakad na ako palabas ng lab at ramdam ko naman ang agad niyang pagsunod.

Sumalubong sa akin ang malamig na simoy ng hangin. Magdidilim na rin pala. Hindi ko na masyadong napansin ang oras dahil tutok ako sa trabaho kanina.

"Tungkol saan?" kuryuso niyang tanong. Huminto ito sa likod ko.

Bumuntong hininga ako at lumakad malapit sa may bench, bago siya hinarap. Seryosong-seryoso ang mukha ko.

"Nakakaalala na ako." mabigat ko turan.

I saw how his mouth parted, and how he froze from where he was standing. He tried to step closer but he didn't continue.

"L-Let me explain—- I'm sorry, Lyra..." nanghihina niyang sabi.

Kinagat ko ang ibabang labi ang nagtiim ang panga ko. Umiwas ako ng tingin at tinuon ang mata sa maingay na syudad sa baba. Trying to find calmness in the midst of it.

Ray of Light in Paradise (Tonjuarez Series III)Onde as histórias ganham vida. Descobre agora