RYLP 37

100 2 0
                                    

Chapter 37

Heat scattered all around my face. Hindi ko alam kung saan ilalagay ang mata ko dahil hindi ko na siya matitigan ng diretso. It felt embarrassing but also my chest suddenly released the weight and burden I am carrying.

He used his strength to make me look at him. "What are you saying? You remembered everything already?"

Mabigat ang ulo kong tumango at yumuko.

"So you remember now how much I love you?" his voice was so gentle it sounded like a lullaby.

He is eyeing me carefully like I am some fragile diamond that would break.

He cupped my chin and made me look at him. "Answer me and eyes on me, woman."

"I-I remembered..." sagot ko na parang maamong pusa. Bumaliktad ang sitwasyon at para akong nahuli sa isang maling ginagawa.

His smirked turned into a soft smile, "Finally..." yumuko ito at ibinulong iyon, ayaw pa rin akong bitawan. "I won't let go of you, if that's what made you cry and angry. I will never do that. Katulad ng pagsumpa mo sa akin kanina." he chuckled darkly.

Tumalim ang namamagang mata ko sa kanya at pilit na binawi ako kamay pero hindi siya pumayag.

He laughed sexily, as if I am trying to be funny here!

"Stop making fun of me." banta ko sa kanya at pilit pa rin na binabawi ang kamay, pero walang kwenta iyon dahil ayaw niya akong bitawan.

He angled his head upwards while laughing, showing his well structured jaw and high bridge nose. Perfect set of teeths, down to his moving adams apple. My lips agape with the sight of him.

"S-Stop it..." nanghihina kong turan.

Sandali niya akong tinitigan at tumaas ang lahat ng balahibo ko sa klase ng paghagod nito. Matapos niyang tumawa ay siya rin naman ang huminto. His chest was still moving and hands were going along with it. Yumuko ito at pinulot ang envelope na nalaglag kanina.

He easily removed my hands from his chest and pulled me for a hug, my eyes widened a little bit when he snaked his arms around me. He placed his lips and hot breath in my ears and whispered.

"Let's give this to Rohen, para sayong-sayo na talaga ako." he said teasingly. But what he last said made my heart race a marathon. "At marami pa tayong pag uusapan." habol niya.

I went with him down stares para ibigay kay Rohen ang papeles. Totoo nga at naghihintay siya sa parking at parang inip na inip na siya kanina.

"You and your brother always bother in the middle of the night. Ginawa niyo na akong runner." mailing-iling na turan nito.

"At least you serve your purpose." balik sa kanya ni Cian.

Hindi na rin kami nagtagal at umalis na rin agad si Rohen, halatang busy. He is holding my hands till we get back to the penthouse. Tahimik lang ako at parang wala na akong lakas na magsalita pa, matapos ko siyang pagwalaan kanina.

Hindi ko namalayan na nakabalik na pala kami sa kwarto, kung hindi niya pa ako inupo sa couch ay hindi ko mapagtatanto na kanina pa palutang-lutang ang isip ko. Umupo ito sa tabi ko at hinarap ako, our legs was almost across each other.

"Let's talk."

"Hmmm?" kinakabahan kong tugon.

He put his left arm on the backrest while his fingers were playing on his lower lip. His right hand was still holding mine. He wet his lips and brought back his eyes on me.

"What did Enrique Adente do to you?" mariin niyang tanong.

Napalunok ako. "W-Wala naman... nagpakilala lang siya sa akin at hindi ko inasahan 'yon kaya kinain ako ng kaba." paliwanag ko.

Ray of Light in Paradise (Tonjuarez Series III)Where stories live. Discover now