အပိုင်း ၆၂

328 3 0
                                    

တစ်ဖက်မှာလဲအိမ်ပြန်နေတဲ့ကားလေးပေါ်မှာတစ်ဖက်သတ်အခြေနေတင်းမာနေသည်။ဟိန်းမြတ်ကမျက်မှောင်ကိုကျုံ့ကာလမ်းကိုပဲစူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်ပြီးကားကိုပဲမောင်းနေသည်။ခါတိုင်းဆိုကားမောင်းရင်းတစ်တွတ်တွတ်နဲ့ပေါက်ပေါက်ဖောက်နေသည့်ကောင်လေးကအခုတော့ဘာဆိုဘာစကားတစ်ခွန်းမှမပြောပဲကားကိုသာမောင်းနေသည်။စတီယာရင်ကိုကိုင်ထားတဲ့လက်တွေကလဲအကြောတွေထောင်ကာဒေါသကိုဘယ်လောက်မြိုသိပ်နေရလဲဆိုတာပေါ်လွင်သည်။ဟိန်းမြတ်သဝန်တိုလာရင်ဘယ်လောက်ကြောက်ဖို့ကောင်းလဲဆိုတာသိထားတဲ့သူခန့်ကဟိန်းမြတ်လက်မောင်းကိုလက်ညှိုးလေးနဲ့တို့လိုက်ကာစကားစလိုက်သည်။

"ဟိန်းမြတ်"

"....."

"ဟိန်းမြတ်"

"......"

"ဟိန်းမြတ်ရေလို့"

"ပြော"

"ငါ့ကိုစကားလေးဘာလေးပြောပါဦး နော်"

"......"

"နော်လို့"

"ကျစ်!!ကျွန်တော်ကဘာပြောရမှာလဲ!!"

"ဟို...မသိဘူး"

"မသိတာကိုဘာသွားပြောရမှာလဲ"

"မင်းအဲလိုတိတ်ဆိတ်နေရင်ငါမနေတတ်လို့ပါ"

"....."

"ငါ့ကိုစိတ်ဆိုးနေတာမလား"

"....."

"ဟုတ်တယ်မလားလို့"

"ကျစ်!!မသိဘူးဗျာ"

"ငါမှားတာပါ တောင်းပန်ပါတယ်"

"ဖြစ်ပြီးတာတွေကပြီးခဲ့ပြီ အခုမှတောင်းပန်လဲဘာမှပြောင်းလဲသွားမှာမဟုတ်ဘူး!!"

"သိပါတယ် ဒါမဲ့ငါလဲယောကျာ်းလေးတစ်ယောက်ပဲလေ လှတာလေးမြင်တော့ရင်ခုန်တာပေါ့"

"အဟက်!! ဒါပေါ့!! အခုရောဘယ်လိုလဲသူ့ကိုယူချင်သေးလား လိုက်ပို့ရမလား!"

"မရွဲ့ပါနဲ့"

"မရွဲ့ပါဘူး အတည်ပြောနေတာခင်ဗျားသာသူ့ကိုလိုချင်ရင်ပြောရှေ့နေပါငှားပေးမယ်!"

"ဟိန်းမြတ်ခ!!ငါ့ကိုလာမရွဲ့နဲ့နော်"

"မရွဲ့ဘူးလို့ဘယ်နှခါပြောရမလဲ!!"

ပုဂံမြေကိုတိုင်တည်၍Where stories live. Discover now