အချစ်များစတင်ရန် ပန်းတစ်ပွင့်

အပိုင်း (၉)

(Unicode)

"မိုးမြင့်မင်းပြောတာ‌လေ တဘက်ခါဆွမ်းကျွေးမယ်ဆိုလား"

"အင်း ?"

"အဲ့ဒါတကယ်လား"

"အင်းလေ မနက်ဖြန်ကျ ဆရာတော်ကိုသွားကန်တော်ပြီအသိပေးမယ်တဘက်ခါကျဆွမ်း‌ကျွေးမယ်လေ ကြီးကြီးကျယ်ကျယ်တော့မဟုတ်ဘူးပေါ့"

"အော်... "

"အင်း၊ ပေါက်စအိပ်နေတာတာ ငြိမ်နေကောပဲနော် နောက်ကျရင်အဲဒီလိုနည်းနဲ့သုံးရမယ်"

"အင်း..ဟုတ်တယ် ၊ ငါတို့အဲ့လိုလုပ်လိုက်ရင် ကောလဟသတွေမှန်သလိုဖြစ်သွားမှာပေါ့"

"မင်းက အဲ့ဒါကို ဂရုစိုက်နေတာလား ငါကတော့နိုးပဲ ပေါက်စလေး‌ အတွက်လည်းပါသလိုမင်းကြောင့်လည်းပါတယ် ပတ်ဝန်းကျင်ကို ငါဂရုမစိုက်ဘူး"

"အင်း.."

တင်မြင့် တိုးညှင်းတဲ့အသံနဲ့သာတုံ့ပြန်လိုက်သည်။ဒီလောက်ထိလုပ်ဖို့မှမလိုအပ်တာ။ဘာလို့လဲ ဘာအတွက်လဲ ဆိုတဲ့မေးခွန်းတွေက သူ့ခေါင်းထဲပြည့်နှက်လို့နေသည်။ဒါပေမဲ့ သူရှည်ရှည်ဝေးဝေးထပ်မမေးမိတော့။အကြောင်းမှာ သူနဲ့ပေါက်စလေးကြောင့် ဆိုတဲ့စကားကြောင့်ဖြစ်လိမ့်မည်။

"ဟေ့ကောင် ရပ်ရပ်"

ရုတ်တရပ်ကြီး သူ့ကျောကို တဖတ်ဖတ်ရိုက်ကာ အော်လာ‌ေသာသူကြောင့် ရပ်‌ပေးလိုက်သည်။ဆိုင်ကယ်ရပ်တာနဲ့ပြေးဆင်းသွားတဲ့သူကြောင့် 'ဘာတွေအဲ့လောက်အရေးကြီးနေလို့လဲဟ' ဟု မိုးမြင့်တွေးလိုက်သည်။သို့သော် သကောင့်သားနောက်လိုက်သွားမှပဲ အဖြေမှာ ဖြေစရာမလိုပဲရှင်းလင်းသွားတော့သည်။

သူတို့နေတဲ့ နေရာ တလျှောက်မှာ ရွာတွေအများကြီးရှိပြီ အနောက်မြောက်ဘက်က ရွာမှာဆို မြစ်တစင်းရှိတယ်။အဲ့ရွာက လူတွေက ငါးပိုက်ချတာတို့ ပုဇွန်ကောက်တာတို့လုပ်ကြပြီအနီးနားကရွာမှာ ပတ်ရောက်ကြသည်။သဘာဝဖြစ်ပြီလတ်ဆတ်တာမို့ ဈေးကြီးပေးရတာနဲ့တန်သည်။အခုလည်း ပုဇွန်ထုပ် ရွက်ရောင်းနေသော ကလေးမလေးနှစ်ယောက်ကို အိမ်တအိမ်က ခေါ်ပြီ ပုဇွန်ထုပ် ရွေးနေသည်။ဒါကို ဒီကောင်မြင်တာ မျက်လုံးတော်တော်လျှင်တယ်ပြောရမယ်။