LTML 55

192 7 0
                                    

Happy Reading:)

-

Maraming pagsubok ang dumaan at paniguradong marami ang mga susunod pa. Ang pinagkaiba lang ay ngayon, buong tapang ko na itong haharapin at hindi na ako nag-iisa. Kahit ang takot ay lalaban ko at sisiguraduhing malalampasan ko ang bawat isang dadaan sa aking buhay, sa aming buhay.

Ang buong akala ko ay dadalhin ko ang takot sa pagtitiwala dito sa aking puso at isip ng mahabang panahon pa. Akala ko ay tuluyan nang titigas na parang bato ang puso ko para sa mga taong nagpapakita at nagpaparamdam sa akin ng pagmamahal dahil takot akong muling madala at magpatianod sa mga pangako nila, takot ang puso kong magtiwala muli at sa huli ay mabigo na naman. Takot akong maulit ang nangyari noon sa pagitan ko at ng aking Mama at Papa.

It was painful, it still is.

I was hurt so much to the point na kwestiyunin ko pati ang sarili ko. Paano kung hindi lang ako nanahimik na lang? Buo pa rin kaya ang pamilya namin? Kung sa umpisa pa lang ay may ginawa na ako para masolusyunan ang puno't-dulo ng lahat, magbabago kaya ang mga kapalaran ng pamilya namin?

Too late to regret what already happened.

After all those things, I learned that blaming myself won't do me anything good, that I need to stop doing that to myself. And that is because of the realizations I had and because of him who helped me realized it.

Ace.

I was sulking myself and carrying the torch of the past, the reason why the flame on it is burning me already without me realizing it.

But not anymore.

He taught me a lot of things. He helped me grow as a much better person. He is right, what I need is forgiveness and I gave myself that. Napatawad ko na rin si Mama at Papa. It's true that it is easy when you let your heart decides. My heart chooses to forgive them, ayaw kong patuloy na dalhin ang galit sa puso ko, so what I did is for the best.

Forgiving someone doesn't mean forgetting, it's just moving forward with a light heart.

Forgiving someone is easy, it's trusting them again, that's hard.

Slowly, I am letting my heart trust again. I know I look tough on the outside, but God knows how fragile my heart is. That's why sometimes I tend to chase away people that is only trying to reach out for me. Because it is scaring me to trust them.

Well, that was the old me. I am not saying I changed that fast, step by step, I'm getting there.

"You're going to be late, Ace. Come on, pakawalan mo muna ako sa yakap at magbihis ka na." Natatawang aniya ko kay Ace pero hindi man lang ito gumalaw sa kaniyang posisyon. Mahigpit pa rin ang yakap nito sa akin.

"I'm the boss, love. The company will survive even if I am minutes late."

Aish! Excuses!

"Tsk! Don't be like that. They need you there."

"Hmm, five more minutes." Sagot lang nito at lalo pang isiniksik ang kaniyang mukha sa aking leeg.

Goodness! I can feel his breath on my skin and It's giving me shivers!

Wala pa naman kaseng yumakap sa akin ng ganito na para bang kakalas ako at tatakbo ano mang oras. Ito talagang Prinsipeng ito!

Speaking of which, hindi pa rin ako makapaniwala na fiance ko ang isang prinsipeng ito.

"Kanina pa ang five more minutes na 'yan, e. Come on, I won't go anywhere. I will be here sa pag-uwi mo, my fiancé." Dagdag ko at sinadyang diinan ang katagang fiancé, nilingon ko siya at kinindatan para lang makita ang pamumula ng pisngi nito."Uy, namumula siya!" Ngiting pang-aasar ko dito kaya naman mabilis siyang bumitaw sa pagkakayakap sa akin at tumayo patungo sa pinto ng banyo, "Uy, ang fiancé ko! Patingin nga paano yung blush!"

Letters To My Love (COMPLETED)Where stories live. Discover now