gomBURza

Chapter 6

*Padre Zamora's POV*

Chapter 6- The hates but I love

Papasok na sana ako pero pilit akong kinukulit nitong babaeng 'to, "Please wag!" Kanina pa s'ya nakaharang sa pinto.

I sigh, "Binibini, sige nga't bigyan mo 'ko nang rason kung bakit ayaw mo 'kong papasukin dito?" Nilapit ko ang mukha ko sakanya.

"Ehh kasi naman, masamang magsugal, 'diba? Hindi ba kayo natatakot na baka makulong kayo sa ginagawa nyo?"

Hindi ko alam kung bakit alalang-alala s'ya sa'kin, eh ni minsan 'di ko pa s'ya nakita. Kung katulad ako ng ibang lalaki baka napag-kamalan ko pang may gusto s'ya sa'kin.

"Tara na kasi!" Tinulak nya ako papalayo sa pinto, nakakagulat na wala s'yang pake sa mga taong nakapaligid na nanonood sakanya.

Hinayaan ko s'yang hilain ako, dahil ano pa bang magagawa ko, hindi naman nya ako titigilan.

Kakaiba s'ya, ang tapang tapang kala mo naman matangkad.

Pero gusto ko ang mga katulad nya.

Hangang sa makapunta kami sa simbahan. Nagtaka ako kung bakit dito nya ako dinala, "Ano bang ginagawa natin dito?" Napataas ako ng kilay.

Pinaghihila nya ako sa loob ng simbahan, at hindi lang yon, pinilit pa nya akong umupo sa mga upuan.

"Oh, pari ka naman diba? Buti pa manalangin ka nalang d'yan, kisa gumawa ka ng mga kababalaghan doon." Umupo s'ya sa tabi ko.

Natawa ako sa sinabi nya, "Ano bang kababalaghan ang pinag-sasabi mo?" I giggles.

"Alam mo? Ikaw kakaiba ka, kase lahat ng mga babae na lumalapit sa'kin ay mahiyahin, ganon ba talaga ka kapal yung mukha mo?" Pang-aasar ko sakanya.

"Excuse me, Sir. Zamora, pero ang mukha ko ay walang katulad, sapagkat walang kasing kapal."

Wala pang ilang araw ngunit gusto ko na s'ya kagad, hindi gustong romantiko. Masaya s'yang maging kaibigan, sinasabayan nya ako sa mga biro ko.

"Alam nyo, sisikat kayo balang araw."

"Bakit mo naman nasabi iyon?" Tumingin ako sakanya, nakakabiglang 'di sya nahihiya o umiwas man lang nang tingin, talagang malakas ang loob nitong babaeng 'to.

"Kung ang araw ay 'di na muling sisikat."

Pagkasabi nya nun ay pareho kaming tumawa nang malakas, rinig na rinig ang boses namin hangang sa labas, sa tawa nya ako natawa.

We laughed uncomfortably not minding to lose our breathe.

"Alam nyo, gwapo kayo kapag tumatawa, kisa kapag nakasimangot kayo!"

"Kung ganon tatawa nalang ako araw-araw!" Ngumiti ako sakanya.

Talagang alam nya ang kahinaan ko.

Natahimik kaming dalawa.

"Mukha ngang gutom na kayo... Tara uwi na tayo." Madali nyang pinalitan ang pinag-uusapan.

***

***

Tumingin ako sakanya, andami kong tanong sakanya, pero 'di ko maitanong. Ewan ko ba ba't nahihiya ako.

Kakatingin ko sakanya hindi ko napansin na may tae pala sa dadaanan ko.

"Nakatapak ata ako ng ginto," Nagtinginan kami hangang sa tumingin sya sa sapatos ko at sa malambot na ano.

Tinakpan nya ang bibig nya as she laugh silently.

"Ha-Ha-Ha nakakatawa!" I said sarcastically.

"Okay ka lang ba?" Sinabi nya't halatang pinipigilan ang kanyang tawa.

The passerby laugh to what they just saw, "Tignan mo oh! Nakakatawa!" Tumawa sila.

Nagalit ako, pero pinakalma nya ako at sinabing, "Hayaan nyo nalang sila, tara hatid nalang kita sa bahay mo para makapag hugas ka, asan ba bahay mo?"

Ang bait nya sa'kin... Ayaw kong mag akala baka kasi mabait sya sa lahat.

"Binibini, mabait ka ba talaga?"

"Huh? Ba't mo naitanong, dahil ba mukha akong demonyo?" Inasar pa nya ako.

She never fails to make me laugh.

"Ang panget mo! (Ang ganda mo!)" I teased.

Hinakbayan ko sya, "Tara na nga!"

"Aray ang bigat mo!"