gomBURza

Chapter 7

*Leonora Castro's POV*

Chapter 7- Pa-umaga

Pagbukas ng pinto ni Padre Zamora ay bumungad samin ang napakamatipunong pari na kanina pa nag aantay sakanya. Mukhang masaya s'yang kumakain ng suman.

"Oh, ba't nandito ka?" Rinig kong sabi ni Padre Zamora, hindi ko pa nai-aangat ang ulo ko at hindi ko pa nakita kung sino s'ya, pero noong marinig kong magsalita ito ay para bang natunaw ako, "Bumisita lang." Yun ang dinig ko.

Hindi 'ko mai-angat ang ulo ko, kinakabahan ako. Kilala nya parin ba ako?

"Sino yang kasama mo?"

Nanlaki ang mga mata ko at kagad dumaretso sa palikuran. "Ahh s'ya ba?"

—"S'ya si Leonora, nakilala ko kanina." Masaya nyang ikwinento kay Padre Burgos ang lahat habang ito'y nakikinig at kumakain ng suman.

"Hmm, Leonora." He repeated.

"At nakilala mo lang ngayon, ngunit ipanapatuloy mo na kagad sa tahanan mo, at babae,"

"Ika'y lalake," He stares strictly.

Muli syang sumubo ng suman.

Gusto ko nang lumabas, ang init-init sa palikuran. Binuksan ko nang dahan-dahan ang pinto at tumabi kay Padre Zamora, yumuko ako ni hindi makagalaw sa pwesto ko.

Kanina pa s'ya nakatitig sa'kin!!!

"Binibini..."

Lalo akong kinilig sa boses nya, pero bago ako tumingin sakanya ay huminga ako nang malalim.

Pagka-angat ng ulo ko ay nag meet ang aming mga mata, hindi ko mawari kung ano bang iniisip nya, nakakatakot yung titig nya.

Kaso biglang tumunog ang tiyan ko, at narinig ito ni Padre Zamora, kaya naman s'ya dumampot ng suman sa plato ni Padre Burgos at ibinigay nya ito sa'kin.

"Okay la-"

"Shhh, sige na kainin mo na." Muli s'yang ngumiti sa'kin, 'di ko alam kung saan ba ako titingin.

Pero nag papasalamat ako na hindi nya na ako kilala.

Hangang ngayon nakatitig parin s'ya sa'kin! Bakit kaya?!

Tumayo sya, kada apak nya ay kinakabahan ako hangang sa malapit na s'ya sa'kin.

He was about to wipes the blood out of my nose, pero pinigilan sya ni Padre Zamora, "Hayaan mo na s'ya, kaya nya naman gawin yun sa sarili nya." Kaya naman inilayo nito ang kamay nya sa mukha ko.

Nakakahiya!! Kaya naman pala nakatingin s'ya sa'kin ay dahil dumudugo yung ilong ko! Ang assuming mo Leo!

Pagbalik nya sa upuan ay inabot sa'kin ni Padre Zamora ang isang panyo ng hindi nakikita ni Padre Burgos.

Umusog sya nang kaunti sa'kin at bumulong, "Ayos ka lang ba?" Hindi sya tumitingin sa'kin pero bumulong s'ya.

I thumbs up secretly.

"Saan ka ba umuuwi?" He suddenly asked, I don't know how will I'm going to answer.

"Wala s'yang tahanan, kaya matutulog s'ya rito." Sumabat s'ya at kagad na sumagot para sa'kin.

Padre Burgos nods, "Sige, aalis nako, wag mong kalimutan na pumunta sa simbahan bukas." He lastly said and finally leaves.

Nakahinga ako nang maluwag.

Siyang-siya talaga, walang kaduda-duda s'ya nga si Padre Burgos.

"Ayos ka lang ba?" Muling tinanong sa'kin ni Padre Zamora.

Tumango ako. "Salamat ah."

"Walang problema!" He pats my head.

"Pasensya kana, kailangan ko pa tuloy na makitulog sa'yo."

"Akala ko bang makapal ang mukha mo?" Sinubukan nya akong patawanin upang mawala ang pag-aalinlangan ko at maging komportable.

Ang gentleman naman ng lalaking 'to, napaka swerte ko nakilala ko s'ya

I chuckles.

"Dito ka muna ah, hugasan ko lang saglit ang sapatos ko."

I nods.

Kinikilig ako.

Kanino ba ako kinikilig?