ကုန်းမြေကြီး၏ အရှင်သခင်ဝမ်ဖေး( Book - 2)

အပိုင်း (၅၄) - အစားအစာ ရရှိဖို့ရန်

Unicode

အန်းကျီယန်၏ အစီအစဥ်မှာ သူ့လက်အောက်ငယ်သားများကို စားနပ်ရိက္ခာများ သိုလှောင်သိမ်းဆည်းစေဖို့ အမိန့်ပေးထားရန် ဖြစ်သည်။ ပထမတွင် တာဝန်ခံဖုန့်နှင့် အခြားဆိုင်ရှင်များမှာ သံသယဖြစ်သွားကြသော်ငြား သူ့အမိန့်အတိုင်းတော့ လိုက်နာနေကြဆဲ ဖြစ်သည်။

တာဝန်ခံဖုန့်နှင့် အခြားတာဝန်ခံများမှာ ဆန်လုပ်ငန်းတွင် စိတ်နှစ်လုပ်ကိုင်လာကြသည်မှာ ဆယ်စုနှစ် နှစ်ခုမျှပင် တိုင်ခဲ့လေပြီ။ အန်းချန်ဖူ၏ လက်အောက်ရှိ အနည်းဆုံး အတွေ့အကြုံသာ ရှိသည့် ဆိုင်တာဝန်ခံသည်ပင် ငါးနှစ်ကျော် ခြောက်နှစ်ထိ အတွေ့အကြုံရှိပြီးသား ဖြစ်သည်။ အန်းချန်ဖူက သူ့ရဲ့ တာဝန်ခံများကို ချမ်းသာသည့် ကုန်သည်များနှင့် ဆက်သွယ်ဖို့ရာ သင်ကြားပြီး ကပ်ဘေးဒုက္ခမှ ငွေကြေးများကို သဲ့ယူလေ၏။ ယခု အန်းချန်ဖူ သေဆုံးသွားပြီးနောက် အနှီ ဆက်သွယ်ချက်များမှာ တာဝန်ခံများလက်ထဲတွင် ကျန်ရှိနေခဲ့ပေသည်။

ဆန်စပါး အမြောက်အမြား ဝယ်ယူခြင်းမှာ အခြားသူများ၏ အာရုံကို ဆွဲဆောင်သွားစေသော်ငြား အန်းမိသားစု မှ ဖြစ်မှန်းသိရချိန်တွင် ဘာပြဿနာမှ မရှိတော့ချေ။

သိပ်မကြာလိုက်မီမှာပင် အန်းမိသားစု သည် အဓိက ပြောင်းလဲမှုအချို့ကို ဖြစ်တည်သွားစေခဲ့လေ၏။

သူတို့က အန်းယွမ်စီရင်စုတွင် နေထိုင်သူများကို အကြွေးများ လျှော့ပေါ့ပေးခဲ့ရုံသာမက ဆန်စပါး ချေးငှားသည့်အခါ အတိုးစနစ်ကိုလည်း ပြုပြင်မွမ်းမံပေးခဲ့သည်။ အတိတ်ကာလကမူ ယင်းမှာ အလွန်ပင် ကြောက်စရာကောင်းလှ၏။ ဆန်စပါး ချေးငှားမိသူ လယ်သမားတိုင်းမှာ အကြွေးနွံထဲသို့ နိမ့်ဆင်းသွားတတ်ကြသော်ငြား ၊ ယနေ့အခါတွင်တော့ ဆယ်ပုံတစ်ပုံ မျှပင် မဆိုးရွားပါတော့ချေ။

ရိတ်သိမ်းချိန် မတန်သေးသည့် ဝင့်ကြွားကြွား ရွှေစပါးနှံများမှာ လယ်သမားများကို ပျော်ရွှင်ကြည်နူးစေသည်မို့ ဆန်ကိုပင် မစားနိုင်ကြချေ။ ထို့ကြောင့် ဆန်စပါး ချေးငှားသည့်အခါတွင် ရုတ်ရုတ်သဲသဲ ဖြစ်ကုန်ကြသည်။ ထို့အပြင် ဆန်စပါး ငှားရမ်းသည့် အတိအကျ ပမာဏကိုလည်း အန်းကျီယန် တစ်ယောက်ထဲသာ သိ၏။