ကုန်းမြေကြီး၏ အရှင်သခင်ဝမ်ဖေး( Book - 2)

အပိုင်း (၇၄.၁) - သာမန်လူများနှင့် ခြားနားသော[Warning!🔞]

Unicode

အပိုင်း (၇၄.၁) - သာမန်လူများနှင့် ခြားနားသော

လရောင်ခြည်က ပြတင်းပေါက်၏ စက္ကူလွှာပါးကို ဖောက်ထွင်းကာ အခန်းထဲ၌ ခပ်ဖျော့ဖျော့ ဖြာကျနေလေသည်။ အလင်းစက်များက အိပ်ရာခန်းဆီးများပေါ်တွင် ဖျော့တော့တော့ လင်းလက်နေပေ၏။

ညအမှောင်တွင် စူးရှရှ အသံငယ်က သုံးကြိမ်မှ လေးကြိမ်ထိ ထွက်ပေါ်လာနေကာ ပုံမှန်ထက် ကျယ်လောင်နေပေသည်။ အိပ်ရာခန်းဆီးများ၏ ပိတ်စပါးပါးကို ဖြတ်၍ အိပ်ရာထက်ရှိ အတူပူးကပ်နေသော အရိပ်နှစ်သွယ်ကို မြင်နိုင်လေ၏။ စူးရှရှ အော်သံငယ်က အထဲမှ လာခြင်း ဖြစ်သည်။

သေးသွယ်ကျစ်လျစ်သည့် ဆယ်ကျော်သက် လေးက နူးညံ့လှသည့် စောင်လွှာထက်တွင် လှဲလျောင်းနေလေ၏။ သူ့မျက်နှာ က ရှက်သွေးကြောင့် နီရဲတောက်နေပေသည်။ သူ့နဖူးထက်တွင်လည်း ချွေးစက်တို့က တလဲ့လဲ့တောက်နေသည်။ သူ၏ သွားတန်းနှစ်သွယ်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် စေ့ထားပါသော်ငြား အချိန်တိုင်းတော့ တောင့်ခံထားနိုင်စွမ်း မရှိပေ။ ထို့ကြောင့် သူတောင့်ခံထားသည့်ကြားမှ သာယာလှစွာသော ညည်းညူသံငယ်များက နှုတ်ခမ်းလွှာကြားမှ ပွင့်အာလာတတ်သည်။

သူ့ခါးက အောက်သို့ နှိမ့်ချခံထားရသော်ငြား သူ့၏ တင်ပါးများမှာမူ မြင့်မြင့် မြှောက်ခံထားရ၏။

သူ့အထက်ရှိ လူသည် သူ့ထက်ပင် ပို၍ အရပ်ရှည်ကာ သားရိုင်းကောင်ကြီးနှယ် ခပ်တိုးတိုး ညည်းနေလေသည်။သူ့၏ အပူချောင်းကြီးက လူငယ်လေး၏ ခန္ဓာကိုယ် အတွင်းနှင့်အပြင်ကို မရပ်မနား ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်နေလေသည်။ လှံတံကြီးသည်ကား ကြီးမား မာကျောလှ၏။ သူ ဆွဲထုတ်လိုက်သည့်အချိန်တိုင်း ဟာလာဟင်းလင်းဖြစ်သည့် မကျေနပ်ဖွယ် ခံစားချက်ကြီး ပေါ်လာတတ်သည်။

လူနှစ်ယောက် အတူတကွ ချစ်တင်းနှောနေသည့် နေရာမှ အချစ်ရည်များ စီးကျလာသံ ကြားလိုက်ရ၏။ ချွေးများလော အချစ်ရည်များလော ကိုမူ မသိရသော်ငြား သူတို့ အထက်ရှိ စောင်လွှာမှာတော့ စိုစွတ်နေသည်မှာ ကြာပြီ ဖြစ်သည်။

အဆုံးတွင် အန်းကျီယန်သည် သူ့၏ ဆန္ဒများအတိုင်း လိုက်လျောနေရဆဲ ဖြစ်သည်။