အင်မော်တယ်ဖေဖေ စာစဉ်(၃၂) အပိုင်း(၆)
အခန်း(၃၈၂-ခ)ရှင်းပြဖို့မလို(၂)
နောက်အခိုက်အတန့်တွင်...
ဝှစ်...
တာဟေးက လက်ထဲမှကျောက်ခဲအား ရုတ်တရက် ပစ်လွှတ်လိုက်သည်။
ကျောက်ခဲတုံးမှာ အမြှောက်ဆန်အဖြစ် ပြောင်းလဲသွားသလိုပင်။
"ဘုန်း"
၎င်းက ဒရုန်းကို တည့်တည့်မှန်သွား၏။ ဝုန်းခနဲအသံနှင့်အတူ ဒရုန်းသည် မြေကြီးပေါက် ပြုတ်ကျလာပြီး ငြိမ်သက်သွားသည်။
"အာ..."
တောင်အောက်တွင် လူတိုင်းသည် သူတို့လက်ထဲရှိ တက်ဘလက်စခရင်ပေါ်တွင် ကျောက်တုံးတစ်တုံးက ပို၍ပို၍ ကြီးလာသည်ကိုသာ မြင်လိုက်ကြရသည်။
စခရင်က မှောင်သွားသည့်အချိန်တွင်မှ သူတို့အား ထိတ်လန့်သွားစေခဲ့သည်။
"လျူမုန့်"
ဒေါသများဖြင့်ပြည့်နေသည့်အသံတစ်ခု ကြားလိုက်ရသည်။
"ကျွန်တော်..." လျူမုန့်၏မျက်နှာမှာ အနည်းငယ်ဖြူဖျော့သွားပြီး သူ့သူဌေးကိုကြည့်ကာ အေးစက်စွာခံစားလိုက်ရသည်။
လဆန်းတောင်ကို ငှားရမ်းသူအား မိတ်ဆက်ပေးခဲ့သူမှာ သူဖြစ်သော်လည်း ယခု တောင်က ပြောင်းလဲနေပြီဖြစ်သည်။ ဥက္ကဌဝမ်၏ဒေါသအရ အနာဂတ်တွင် သူခက်ခဲတော့မည့်အနေအထားရှိသည်။
"ကျန်းမျိုးရိုးလူရဲ့ဖုန်းနံပါတ်ပေးစမ်း" ဝမ်ချီရှန် အသက်ရှူမြန်လာသည်။
"ဟုတ်...ဟုတ်ကဲ့" လူမုန့်က ဖုန်းကိုဖွင့်ကာ ကွန်တက်အားအများဖွင့်လိုက်သည်။ သူ၏တောင့်တင်းနေမှုကြောင့် ကျန်းဟန်၏နံပါတ်ကိုရျာတွေ့ရန် အချိန်နှစ်ဆပိုကြာသွားခဲ့သည်။
"ဒီမှာပါ" လျူမုန့် ဖုန်းကို ဂရုတစိုက်ပေးလိုက်သည်။
"ဥက္ကဌဝမ် ဘာလို့အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားနေတာလဲ" သက်လတ်ပိုင်းလူက သူ့အား သိချင်စိတ်ဖြင့် ကြည့်လိုက်ပြီး ပြောသည်။ "တောင်ရဲ့အခြေအနေက ငါတို့လိုအပ်ချက်နဲ့ ပိုပြီးသင့်တော်တယ် လဆန်းတောင်က ငါတို့အတွက် အကောင်းဆုံးရွေးချယ်မှုလို့ထင်တယ်။ ငါတို့ နောက်ဆုံးတောင်ကို မသွားချင်တော့ဘူး"
आप पढ़ रहे हैं
အင်မော်တယ်ဖေဖေ စာစဉ်(၃၁) မှ (၄၀) အထိ
रोमांसအင်မော်တယ်ဖေဖေ(ကျန်းဟန်) စာစဉ်ကို စာစဉ်(၃၁) မှ (၄၀) အထိ ဒီမှာ တင်ပေးသွားပါမယ်။ Reading List မှာ ထည့်ထားကြပါနော်...
