Chapter (15)
အဂ္ဂိရတ်တံဆိပ်ပြား
ဝုန်း......
တောအုပ်ထဲမှာ လျှပ်စီးကြောင်း တစ်ခုလို အလှည့်အပြောင်း ပုံရိပ်တစ်ခုသည် သစ်ပင်တွေပေါ် တက်လိုက်ဆင်းလိုက်ဖြင့်။ ရပ်တန့်လိုက်တိုင်း သစ်ရွက်များကို လှုပ်ခါသွားစေ၏။
ဟူ......
လူပုံသဏ္ဍာန်က ရပ်တန့်သွားကာ အသက်ရှုထုတ်လိုက်သည်နှင့် သူ့တစ်ကိုယ်လုံးရှိ ကြွက်သားများသည် မိုးကြိုးပစ်ချ လိုက်သလို ရှစ်ကြိမ်ဆက်တိုက် တုန်ခါသွားသည်။
"၈ကွင်းနယ်ပယ်.... နောက်ဆုံးတော့ ပေါင်းစပ်နိုင်သွားပြီ"
ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ပြုံးရင်း သူ့သွားဖြူတွေ ပေါ်လွင်နေတဲ့ လူဟာ ပြိုင်ပွဲကွင်းက ထွက်ခွာလာခဲ့တဲ့ လုရွှမ်ပဲ ဖြစ်သည်။
လန်ရော့ရှင်းနှင့် အခြားသူများရှေ့က ထွက်ခွာသွားပြီးနောက် အိပ်ဆောင်သို့ မပြန်ဘဲ အနောက်ဖက် တောင်ပေါ်ရှိ တောအုပ်သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ လေ့ကျင့်မှု တစ်ရက်ပြီးသောအခါ နောက်ဆုံးတွင် ၈ကွင်းနယ်ပယ်ကို စုစည်းခဲ့သည်။
"၉ကွင်းနယ်ပယ်ကို ရောက်ဖို့ ကျင့်ကြံရုံနဲ့တော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး"
လေ့ကျင့်တာကိုရပ်ပြီး လုရွှမ် စဥ်းစားလိုက်သည်။
သူသည် သူ့ယခင်ဘဝက ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ကျင့်ကြံသူတစ်ဦး ဖြစ်ခဲ့သော်လည်း ကျင့်ကြံသည့် ပတ်ဝန်းကျင် သို့မဟုတ် အရင်းအမြစ် နှစ်ခုစလုံးသည် ဤဘဝထက် များစွာသာ လွန်ကောင်းမွန်ခဲ့သည်။
အဲဒီအချိန်တုန်းက ၈ကွင်းနယ်ပယ်ကို အသာလေး ရောက်ခဲ့ပြီးပြီ။
၉ကွင်းနယ်ပယ်သာ ရောက်ရှိဖို့ လွယ်ကူခဲ့ရင် တိမ်ပင်လယ်နယ်မြေ တစ်ခုလုံးက ကျင့်ကြံသူများနှင့် နတ်ဆိုးတွေ ဘယ်လိုလုပ် မအောင်မြင်ဘဲ နေမလဲ။
"၈ကွင်း အထွတ်အထိပ် အဆင့်ကို ရောက်ပြီဆိုတော့ ပိုင်ရွှယ်ဟွေ့ကောင်းကင်မြေပုံရဲ့ အကူအညီနဲ့ မူလအမှတ်ကို ရှာမယ့်အစား ဝိညာဉ်စွမ်းအင်ကို တိုက်ရိုက်စုပ်ယူလိုက်မယ်...ဒါပေမဲ့ အဲဒါက ၉ကြိမ်သေပြီး ၁ကြိမ်ပဲ အသက်ရှင်နိုင်တဲ့ နည်းလမ်းကြီး...."
