Chapter (24)
ချန်ဖုန်း ဒုတိယအပိုင်း
"ငါတို့...."
ချန်ဖုန်းဆီက ဖိအားကို ခံစားလိုက်ရသည်နှင့် ယွမ်ချောင် နှင့် ရန်းလင်တို့မှာ ချွေးတွေ ထွက်ကျလာသည်။
သားရဲသွေးဆေးကို စားသုံးခြင်းသည် ၎င်းတို့၏ ခွန်အားကို မြှင့်တင်ပေးသော်လည်း ၎င်းတို့သည် အောက်တန်းရဲ့ ရွှေတံဆိပ်နေရာ ရထားတဲ့ ဝူအဆင့်ပညာရှင် ချန်ဖုန်းထက် များစွာ နိမ့်ကျနေသေးသည်။
"နောက်ကွယ်က စကားပြောတာ ဆိုရင်တောင် မင်းသူတို့ကို ဒူးထောက်ခိုင်းစရာ မလိုဘူးမလား?"
လုရွှမ်သည် တစ်ဖက်မှ မျက်မှောင်ကျုံ့ကာ ဆိုလိုက်သည်။
ရန်းလင်နဲ့ ယွမ်ချောင်တို့က နောက်ကွယ်မှာ အတင်းပြောတာ မှန်သည်။ သို့သော် ဘယ်သူက နောက်ကွယ်မှာ အတင်းမပြောတတ်ကြလို့လဲ။ ဘယ်သူကရော ပြောခွင့်မရှိလို့လဲ။
ဒီလို အခြေအနေနဲ့တွေ့ရင် အရှက်မရအောင် မကြားချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ထွက်သွားလိုက်ရုံပဲ။ ဒီလိုတစ်ဖက်သားကို ဒူးထောက်ခိုင်းတဲ့ အမူအရာက နည်းနည်းတော့ လွန်သွားပြီ။
"အိုး....နောက်ထပ် လူပိုတစ်ယောက်ပါလား? ငါ့ကိုဒီလိုပြောရဲရအောင် မင်းက ဘယ်သူမလို့လဲ?"
ချန်ဖုန်းက အစပိုင်းမှာ စိတ်ဆိုးသွားပြီး အနှောင့်အယှက်ပေးတဲ့ အသံရှင်ကို မြင်တဲ့အခါမှာတော့ သူက ဟားတိုက် ရယ်မောရင်း
"သူတို့လိုပဲ ဘာမှ အသုံးမကျတဲ့ ကောင်ပါလား... ဒါဆိုလည်း သူတို့နဲ့အတူ ဒူးလာထောက်လိုက်လေ!"
လက်ငါးချောင်း ဖြန့်ကာ သုံးယောက်လုံးကို ဖမ်းလိုက်သည်။
ဝူအဆင့် ပညာရှင်၏ ကိုယ်ခန္ဓာအား ဝိညာဉ်စွမ်းအင်များဖြင့် ချုပ်တည်းထားသောကြောင့် ပို၍ပင် သန်မာစေသည်။ သူရှေ့ကိုသာ အဝတ်တစ်ထည် ရောက်လာခဲ့ရင် လုံးဝ စုတ်ပြဲသွားလိမ့်မည်။
ဒီလိုစွမ်းအင်မျိုးက ယခင်က လန်ရော့ရှင်းသာ ရှိနေရင် ခုခံနိုင်မည်မဟုတ်။ အောက်ခြေအဆင့်တွင် နံပါတ်တစ် ဖြစ်လာသည်မှာ အံ့ဩစရာတော့ မဟုတ်ပေ။
