Chapter (42)
မုရှန့်အစီအရင်ဖွဲ့စည်းပုံ
လုရွှမ် တစ်ဖက်လူကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။
"ဆရာကြီး ခင်ဗျားလိုလူတွေက လေ့ကျင့်ဖို့ အချိန်ပိုလိုတယ်...တချို့ အသေးအဖွဲ့ ကိစ္စတွေကို... ကိုယ့်ဟာကိုယ် အမြဲတမ်းလုပ်ဖို့ မဖြစ်နိုင်ဘူး... အစေခံတစ်ယောက်ရှိခြင်းက ဒုက္ခအများကြီးကို ကယ်တင်နိုင်တယ်...နောက်ပိုင်းမှာ တကယ် မလိုအပ်ဘူးဆိုရင် သူ့ကို ပြန်လွှတ်လိုက်ပါ... အချိန်အများကြီး ဖြုန်းမနေနဲ့"
ယွမ်ဟုန် ရယ်လျက် ဆိုလိုက်သည်။
"ဒါအမှန်ပဲ!" လုရွှမ် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
တကယ်ဆို သူအခု အလုပ်ချင်ဆုံးက ကျင့်ကြံဖို့ပဲ။ ငွေရှာတာ ဆေးပင်ဝယ်တာတွေက အချိန်ကုန်စေတယ်။ အစေခံတစ်ယောက် ရှိတာကလည်း သိပ်တော့ ပြဿနာမရှိလောက်ပေ။
"အဲဒါအပြင် ဆရာသခင် ကျန်းဝူအင်ပါယာကို ရောက်ရှိလာတော့ ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းဖို့ လိုအပ်တဲ့ အသေးအဖွဲ့ ကိစ္စတွေ မလွဲမသွေ ရှိလိမ့်မယ်။ ဆရာသခင်က ဂရုမစိုက်ရင်တောင် လူတွေနဲ့ ပေါင်းသင်းဆက်ဆံဖို့ လိုအပ်နေသေးတယ်လေ အစေခံ တစ်ဦးရှိရင် သူ့ကို ဆောင်ရွက်စေမယ် တခြားသူတွေက ဆရာသခင်က မာနကြီးတယ်လို့ မထင်ကြတော့ဘူးပေါ့ လူတိုင်းကို ကျေနပ်အောင် လုပ်နိုင်မယ် မဟုတ်ဘူးလား?"
ယွမ်ဟုန်မှ ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်ဖြင့် ရှင်းပြ၏။
လုရွှမ် ခေါင်းညိတ်ပြန်သည်။
တစ်ဖက်လူ ပြောသောစကားသည် အမှန်တရားပင်။ လောက၌ နေထိုင်ကြသော လူများသည် မည်မျှပင် အေးစက်ပြီး သန့်စင်နေပါစေ လောကီရေးရာများတွင် ရောယှက်နေကြဆဲ ဖြစ်ပြီး အရာခပ်သိမ်းတို့သည် တစ်ခုပြီးတစ်ခု ဖြစ်ပေါ်လာကြလိမ့်မည်။
တစ်ယောက်တည်း လေ့ကျင့်ဖို့ ဘယ်မှာ အချိန်ရမှာလဲ?
အစေခံတစ်ဦးကို ရှိခြင်းသည် ကွဲပြားခြားနားသည်။ တစ်ခုခုရှိသရွေ့ သူ့ကို ကိုင်တွယ်ခွင့်ပေးနိုင်သည်။
"ကောင်းပြီ မင်းကိုအရင်ဆုံး ငါ့ရဲ့အစေခံ ဖြစ်ခွင့်ပေးမယ်... မင်းကောင်းကောင်း စွမ်းဆောင်နိုင်ရင် တစ်လအတွင်းမှာ မင်းရဲ့ကျင့်ကြံမှု ပြဿနာကို ကူညီဖြေရှင်းဖို့ ငါစဉ်းစားမယ်.... မင်းရဲ့စွမ်းဆောင်ရည် မကောင်းရင် မင်းဘာလုပ်သင့်လဲ သိမှာပါ!"
