Chapter (70)
သန့်စင်သော ဝိညာဥ်အရည်
"ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ?……"
ထို့နောက် ဝေချန်၏ ရှည်လျားသော အော်သံကြီး ထွက်ပေါ်လာသည်။ လန်ရော့ရှင်းလည်း အလျင်အမြန် ပြေးဝင်သွားလိုက်ရာ
"ဒါ……"
တစ်စုံတစ်ယောက်က သူတို့ထက်အရင် လက်ဦးမှု ရယူသွားခဲ့ပြီ။ ကျောက်တွင်းကြီးကိုပါ တူးယူချသွားရာ ဝိညာဥ်ခုနှစ်မျိုးမှို မပြောနှင့် အပင်လေးတစ်ပင်တောင် မရှိတော့ဘဲ ကွက်လပ်ကြီးသာ ကျန်ခဲ့သည်။
"အစောက လူတစ်ယောက် ရောက်လာတယ်...သူ့ကိုတွေ့လို့ ငါနဲ့တောင် တိုက်ခိုက်လိုက်သေးတယ် ဒါပေမဲ့ သူထွက်ပြေးသွားပြီ"
လန်ရော့ရှင်းလည်း ထိုလူသည် ယခုပင် ရှိသမျှ ပစ္စည်းအားလုံးကို ယူသွားပြီ ဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် ထိတ်လန့်စွာ လွတ်မြောက်ချင်နေသည်မှာ အံ့သြစရာ မရှိတော့ပေ။
"ဘာ!! ဖူ....."
ဝေ့ချန် သွေးအန်ရင်း ယိမ်းယိုင်သွားကာ ပွဲချင်းပြီး သေဆုံးလုနီးပါး ဖြစ်သွားသည်။
ကြိုးစားမှုများစွာနဲ့ သူသည် မျက်လုံးနီ နတ်ဆိုးမျောက်ဝံကို ထောင်ချောက် ဆင်နိုင်ခဲ့သော်လည်း အခြားတစ်ယောက်အတွက် အခွင့်အရေး ပေးသလို ဖြစ်သွားခဲ့သည်။
"ဘယ်သူလဲ! ဘယ်သူလဲဆိုတာ မင်းမြင်လိုက်လား?" သွေးတွေထွက်ပြီး ဝေချန်က သူ့ကို မျက်လုံးနီရဲရဲနဲ့ စိုက်ကြည့်နေ၏။
သူဘယ်သူလဲဆိုတာ သိရင် သေချာပေါက် အပိုင်းပိုင်း ခွဲပစ်မယ်
"ငါ……"
လန်ရော့ရှင်းက လုရွှမ် ဖြစ်နိုင်သည်ဟု ပြောတော့မည် ဖြစ်သော်လည်း အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့် သူ့နှုတ်ခမ်းမှ စကားရပ်သွားသည်။
"မသိဘူး... သူမျက်နှာကို ကျောက်တုံးကြီးနဲ့ ဖုံးထားတာ.... ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မမြင်လိုက်ရဘူး..."
"ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မမြင်လိုက်ဘူးလား? သူ့ကို လိုက်ရှာ!! သူ အဝေးကြီး မပြေးလောက်သေးဘူး ဖမ်းမိလို့ကတော့ ငါ သေချာပေါက် သတ်ပစ်မယ်!"
