Chapter (3) Arc 2
လုရွှမ်လှုပ်ရှားရပြီ
မလှုပ်ရှားလို့က မဖြစ်တော့ချေ။ မုယန်ဖုန်းဟာ အရေးကြီးတဲ့ အချိန်ကာကကို ရောက်နေတာမို့ အနှောင့်အယှက် ဝင်လို့မဖြစ်ချေ။ ဒီရွှေသံချပ် မီးဝံပုလွေက လူငါးဦးကို သတ်လိုက်ပြီး ဝိညာဥ်စွမ်းအင် အတက်အကျကို ခံစားမိလိုက်တာနဲ့ မကြာခင် သူတို့ကို တွေ့သွားလိမ့်မည်။
အဲဒီအချိန်ရောက်ရင် ဒီလောက် ရက်စက်တဲ့ကောင်ကို သူတစ်ယောက်တည်း တားချင်ရင်တောင် သေချာပေါက် လုပ်နိုင်မှာ မဟုတ်ပေ။
သိရမည်မှာ မုယန်ဖုန်းသာ ထိုးဖောက်မှုကို ရှုံးနိမ့်ပြီး မိစ္ဆာစိတ်ဝင်သွားရင် ကျင့်ကြံမှုအဆင့်က သုညဖြစ်သွားမှာပဲ ဖြစ်သည်။
အဆင်မပြေရင် သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး ဒီမှာ အရှင်းခံရလိမ့်မည်။
သူ့ရှေ့က လူငါးယောက် ဒဏ်ရာရသွားပေမယ့် သူတို့မှာ တိုက်ခိုက်နိုင်တဲ့ စွမ်းအားတွေ ရှိနေတုန်းပဲ။ သူတို့နဲ့ ပေါင်းစည်းနိုင်ရင် ဒီကောင်ကြီးကို သတ်ပစ်နိုင်မှာ သေချာသည်။
ဒါကိုတွေးမိပြီး သိပ်ပြီးမစဉ်းစားနေတော့ဘဲ ရှည်လျားတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ ပုန်းနေတဲ့နေရာကနေ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
"အားလုံး.... မင်းတို့ ငါ့အကူအညီလိုလား?"
“လိုတယ်…”
အရပ်ရှည်တဲ့ လူငယ်သည် တစ်စုံတစ်ယောက် ပေါ်လာသည်ကို ကြားလိုက်ရသောအခါတွင် သူ့မျက်လုံးများ တောက်ပလာကာ ထိတ်လန့်သွားသော်လည်း ခေါင်းကို လှည့်ကြည့်ပြီး ခဏအတွင်းပင် ခေါင်းယမ်းလိုက်သည်။
သူတင်မကဘဲ တခြားလူတွေ အားလုံးကလည်း စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်သွားကြသည်။ သူ့ရှေ့က ကောင်လေးက အရမ်းငယ်လွန်းသည်လေ။
အသက် ဆယ့်ခြောက်နှစ်၊ ခုနစ်နှစ်။ သူ့မှာ ဘယ်လောက်ပဲ အရည်အချင်းရှိရှိ ခွန်အား ဘယ်လောက် ရှိနိုင်မှာလဲ။
သူတို့ရှေ့က လူငယ်က လူကောင်ကြီးပေမယ့် အတုတံဆိပ်နယ်ပယ် စွမ်းအားရှင်ငါးယောက် ဖြစ်တဲ့ သူတို့နဲ့ ဘယ်လိုလုပ် ယှဥ်နိုင်မှာလဲ?
