Chapter (92)
အရွက်တစ်ထောင်ပန်း
"အာ?"
လူတိုင်း ငတုံးတွေလို ဖြစ်သွားကြသည်။
ဒါက မာနကြီးလွန်းပြီး ဘုရင်မင်းမြတ်ကိုတောင် မျက်နှာသာ မပေးတတ်တဲ့ ကျောင်းအုပ်ကြီး ဟုတ်ပါတယ်နော်?
ဤသည်မှာ စည်းကမ်းနှင့် အဆင့်အတန်းကို အာရုံစိုက်ပြီး အခွင့်ထူးများကို ထုတ်ပယ်တတ်သည့် ကျောင်းအုပ်ကြီးရော ဟုတ်ပါရဲ့လား?
အထူးသဖြင့် ဒုကျောင်းအုပ်ချန်ပင်။ သူ့ခမျာ သူ့လျှာကို ကိုက်မိပြီး သေလုနီးပါး ဖြစ်သွားခဲ့သည်။
ဇာတ်လမ်းက ဒီလို မဖြစ်သင့်ဘူးလေ။ ပေါ်လာပြီး ဒီကောင်လေးကို အပိုင်းပိုင်းဖြစ်အောင် ရိုက်ပေးတဲ့ ကျောင်းအုပ်ကြီးပဲ ဖြစ်သင့်တာ။ ဒီလို သဘောထားမျိုးက ကျောင်းအုပ်ကြီးမှာ ရှိနေသင့်တာ မဟုတ်ဘူးလေ။
ဒါအပြင် ဒဏ်ရာတစ်ခုခု ရသွားသေးလားတဲ့။ ခြေလက်တွေနဲ့ လက်ရှိ အခြေအနေကို မြင်နေရတယ်လေ မြေပြင်ပေါ်မှာ လဲလျောင်းနေတာက ဒုကျောင်းအုပ်ချန်ဖြစ်ပြီး သူက နဂိုအတိုင်းပဲ။
ဒုကျောင်းအုပ်ချန် ဘယ်လိုနေလဲလို့ ဘာလို့မမေးဘဲ လုရွှမ်ကို မေးနေရတာလဲ?
တစ်ခုခုများ မှားနေလား?
လူတိုင်းသည် ထိတ်လန့် တုန်လှုပ်သွားပြီး ကျောင်းအုပ်ကြီး လော်ယန်ချင်းမှ လုရွှမ်သတင်းကို ပထမဆုံး ကြားရသောအခါ မူးလဲလုနီးပါး ဖြစ်ခဲ့သလိုပင် ဖြစ်သွားခဲ့သည်။
ကြောက်စရာ ကောင်းလိုက်တာ
သူ့ရှေ့က လူငယ်က ဆရာသခင်ရဲ့ တပည့်ဖြစ်ပြီး ဥပဒေအဖွဲ့က သူ့ကို သတ်ချင်ရုံသာမက နောက်ဆုံးသော ရွှေအမိန့်ကိုလည်း ထုတ်ခဲ့သေးသည်။
ဒါက လူကို သေအောင် စော်ကားတာနဲ့ မတူသွားဘူးလား?
ဆရာသခင်က သူ့အား ခွန်အားတိုးအောင် ကူညီပေးဖို့ အဆင့်၅ ဆေးလုံးကို ပေးခဲ့ခြင်းကြောင့် ဆရာသခင်သည် လုရွှမ်အပေါ် အလွန်အလေးပေးကြောင်း သိမြင်နိုင်သည်။ အမှားအယွင်း တစ်စုံတစ်ရာ ရှိပါက ဆရာသခင် လက်တစ်ချောင်း လှုပ်လိုက်တာနဲ့ ကျန်းဝူအကယ်ဒမီ တည်ရှိနေရန် မလိုအပ်တော့ပေ။
