Chapter (127)
လျောက်ချင်းကို ကူညီခြင်း
အကြီးအကဲသုံးဦး ရပ်သွားသည်။
လူတစ်ဦး၏ ကျင့်ကြံမှုသည် သာမန်အဆင့်မှ တစ်လခန့်အတွင်း ဖိရွှယ်နယ်ပယ်အထိ အဆင့်ဆင့် အောင်မြင်အောင် ထိုးဖောက်သွားနိုင်တယ် ဆိုတာ မည်သူမဆို မယုံနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်တတ်သည်။
နတ်ဆိုးများနှင့် လူသားတို့သည် အတူမယှဉ်တွဲနိုင်ချေ။ အမှန်တကယ် ပါဝင်ပတ်သက်နေပါက ၎င်းကို စနစ်တကျ ကိုင်တွယ် ဖြေရှင်းရမည် ဖြစ်ပါသည်။
"အဲဒါကြောင့် ကန့်သတ်ချုပ်ချယ်မှု အစီအရင်ကို အသက်သွင်းပြီး ဒီကလေးကို နေရာမှာတင်သတ်ပစ်ဖို့ အကြီးအကဲ သုံးယောက်ကို တောင်းဆိုပါရစေ "
သူတို့ တုံ့ဆိုင်းနေတာကို မြင်တော့ ဒုကျောင်းအုပ်ချန်က ကျယ်လောင်စွာ အော်လိုက်သည်။
အကြီးအကဲခြံဝန်းသည် အကယ်ဒမီတစ်ခုလုံး ဆုတ်ခွာရန် နောက်ဆုံးနေရာဖြစ်ပြီး ၎င်းတွင် ပြင်းထန်သော ကန့်သတ်ချက်များ ထားရှိထားသော်လည်း ယင်းကန့်သတ်ချက်မျိုးသည် အရေးကြီးသော အခိုက်အတန့် မဟုတ်ပါက ပေါ့ပေါ့တန်တန် အသုံးပြုနိုင်မည် မဟုတ်ပေ။
ဒါကြောင့် ကျန်းရွှင်းဟာ အခုနက ဒဏ်ရာရသွားခဲ့ရင်တောင်မှ မပြောမဖြစ် ပြောရမည်။
သူ့ရှေ့က လူငယ်က နတ်ဆိုးတွေနဲ့ တကယ်ပဲ ပါဝင်ပတ်သက်ရင် ဖွင့်ဖို့ လုံလောက်တဲ့ အကြောင်းပြချက်တွေ ရှိလိမ့်မည်။
"သခင်ငယ်လေး...ကျန်းဝူအကယ်ဒမီရဲ့ ကန့်သတ်ချုပ်ချယ်မှုကို အသက်သွင်းလိုက်တာနဲ့ ကန့်သတ်ချုပ်ချယ်ထားတဲ့ သူတွေက စွမ်းအင်ကို စုစည်းနိုင်ပြီး ခွန်အားတွေ တိုးလာနိုင်ပါတယ်... မင်းကို ကာကွယ်နိုင်မယ်ဆိုတာ ငါယုံကြည်ချက် မရှိဘူး..."
ကန့်သတ်ချုပ်ချယ်မှုကို ဖွင့်ပေးရန် ဒုကျောင်းအုပ်ချန်က အကြီးအကဲ သုံးဦးကို လှည့်ဖြားလိုက်ကြောင်း ကြားရတော့ မုယန်ဖုန်း၏ အမူအရာမှာ မည်းမှောင်သွားကာ လုရွှမ်ထံသို့ အသံတစ်ခု အမြန်ပေးပို့လိုက်သည်။
"နတ်ဆိုးကို ခိုလှုံတယ်?"
မုယန်ဖုန်း၏ စကားကို မဖြေဘဲ လုရွှမ်သည် ဒုကျောင်းအုပ်ချန်ကို အေးစက်သော မျက်လုံးများဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။
