Chapter (21) Arc 2
ကျောင်းအုပ်ကြီးဟန် တုန်လှုပ်သွားခြင်း
ကျောင်းအုပ်ကြီးဟန်သည် စာဖတ်ခန်းထဲမှာ စာအုပ်ဖတ်နေချိန်
"ဖိုးဖိုး.....ဖိုးဖိုး"
ဟန်ရွှယ်က ခေါ်သံနဲ့အတူ ဝင်လာလေသည်။
"သမီး ပွဲမတက်ဘူးလား.... ဘာလို့ ဒီမှာရှိနေတာလဲ?"
သူ့မြေးကိုတွေ့တော့ ကျောင်းအုပ်ကြီးဟန်က လေးနက်တဲ့ အကြည့်နဲ့ ပြုံးပြလေသည်။
"ပွဲမှာ ရန်ထဖြစ်ကြလို့ အားလုံးလည်း ပျင်းပြီးပွဲကို သိမ်းလိုက်ကြတာ!" ဟန်ရွှယ်က စားပွဲရှေ့မှာထိုင်ပြီး မေးစေ့ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ကာ ကူကယ်ရာမဲ့ ပြောလိုက်သည်။
"ရန်ထဖြစ်တယ်?" ကျောင်းအုပ်ကြီးဟန်က မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ
"ဘယ်သူက စလုပ်တာလဲ?"
ကျောင်းသားလေးများ၏ အောင်ပွဲခံပွဲ ဖြစ်သောကြောင့် ထိုနေရာသို့သွားလျှင် လူတိုင်းကို ကသိကအောင့် ဖြစ်စေမှာ စိုးသောကြောင့် ထိုနေရာသို့ မသွားခဲ့ရာ ပွဲစစချင်း ရုန်းရင်းဆန်ခတ် ဖြစ်နေသည်ကို သူမသိပါ။
"ချင်ဟွာကလွဲရင် ဘယ်သူ ဖြစ်နိုင်ဦးမှာလဲ!"
အဲဒီလူအကြောင်း ပြောရင်း ဟန်ရွှယ်သည် အနည်းငယ် ဒေါသပါတဲ့ မျက်နှာထားကို ပြလိုက်သည်။
အဲဒီကောင်က စိတ်အနှောင့်အယှက် ဖြစ်လွန်းပြီး နေ့တိုင်း သူမကို နှောင့်ယှက်နေတယ်လေ။ မိသားစုနှစ်စုကြား ပဋိပက္ခတွေဖြစ်မှာကို စိုးရိမ်တာမဟုတ်ရင် တစ်စုံတစ်ယောက်က ရှာပြီး သူ့ကို သင်ခန်းစာပေးခိုင်းလိုက်ပြီ။
"သူစလိုက်တဲ့ ပြဿနာလား?" ကျောင်းအုပ်ကြီးဟန်လည်း ခေါင်းခါလိုက်ပြီ၏
"ဒီကလေးက အမြဲတမ်း ငြိမ်ငြိမ်မနေဘူး....ပြောကြည့် ဒီတစ်ခေါက်ရော ဘယ်သူဒဏ်ရာ ရသွားသေးလဲ?"
ချင်ဟွာက သူ့မြေးလေးကို လိုက်ပိုးပန်းရင်း အကယ်ဒမီမှာ မကြာခဏ ရန်ပွဲတွေ ဖြစ်စေခဲ့တဲ့ ဒီအကြောင်းကို သူကြားတာ ကြာပါပြီ။ ဒါပေမဲ့ တစ်ဖက်လူက ချင်မိသားစုက ဖြစ်သလို ထူးချွန်ထက်မြက်တဲ့ ပါရမီရှင်မို့ သူကကျောင်းအုပ် ဖြစ်ပေမဲ့ မေးမြန်းဖို့ မလွယ်ကူလှပေ။
