Chapter (137)
ဝူယန်အင်ပါယာ?
"ဒါပေါ့!"
ကျီးကန်းက မိမိကိုယ်ကို ဂုဏ်ယူနေသည့်နှယ် မော့ကြည့်လိုက်သည်။
"ဒါက……"
လုရွှမ်သည် သူ့လက်သီးများကို တင်းကြပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။
ထူးဆန်းတဲ့ ရတနာတစ်ခု ရှိရင် တိုးတက်ဖို့ အရမ်းကောင်းသွားပြီ။
ကီလိုမီတာ 10,000 အတွင်းကို သူ့လက်ရှိ ခွန်အားနဲ့ ထွက်သွားရင် တစ်လနီးပါး ကြာနိုင်သည်။
ထူးဆန်းသော ရတနာတစ်ခုနှင့် ခွန်အားရုတ်တရက် တိုးလာခြင်းသည် မလွှဲမရှောင်သာ ဖြစ်လာမည်ဖြစ်ပြီး သူသည် ဂိုဏ်းဆရာအဆင့်ကိုတင် မကဘဲ ပို၍ပင် မြင့်မားသွားနိုင်သည်။
"နေရာ အတိအကျ ဘယ်မှာလဲ"
လုရွှမ် စိတ်လှုပ်ရှားစွာ မေးလိုက်သည်။
"အတိအကျတော့ မသိဘူး... ကီလိုမီတာ ၇၀၀၀ လောက်အကွာက အရှေ့ဘက်မှာ ဆိုတာပဲ သိတယ်"
ကျီးကန်းက ပြောသည်။
"အရှေ့ဘက်မှာ ကီလိုမီတာ 7,000 ကျော်လား?" လုရွှမ် မှတ်ထားလိုက်သည်။
ကျန်းဝူအင်ပါယာ အနီးတဝိုက်က အခြေအနေတွေကိုလည်း သူသိပ်မသိသလို ကီလိုမီတာ 7,000 ဝေးတဲ့ နေရာကိုလည်း မသိပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ကိစ္စမရှိပါ။ တစ်ယောက်ယောက်ကို မေးကြည့်တော့ သူနားလည်သွားပါလိမ့်မယ်။
"လေ့ကျင့်တာ တစ်ရက်ကျော်နေပြီ.... ပြိုင်ပွဲက ပြီးခါနီးပြီဆိုတော့ သွားကြည့်ဖို့ အချိန်ရောက်ပြီ!"
အနာဂတ် ကျင့်ကြံမှု လမ်းကြောင်းကို အတည်ပြုပြီးနောက် လုရွှမ်သည် စိတ်ကောင်းဝင်လာသည်။ ကျီးကန်းနှင့် စကားအနည်းငယ် ပြောကာ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို လှုပ်ရှား၍ ကျောက်စိမ်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်။
လေ့ကျင့်နေတာ ဘယ်နှစ်နာရီမှ မရှိသလိုနှင့် အချိန်က သိပ်မကြာဘူးလို့ ထင်ရပေမယ့် တကယ်တော့ တစ်ညလုံးထက်တောင် ပိုကြာသွားသည်။
အကယ်ဒမီ လေးခုအတွက် မနေ့က ရွေးချယ်ထားတဲ့ လူဦးရေပြိုင်ပွဲကို ဒီနေ့ ဆက်လက်ကျင်းပတော့မှာ ဖြစ်ပါသည်။ နေကိုမော့ကြည့်လိုက်တော့ မွန်းတည့်ချိန်နီးနေပြီ။ ထိပ်ဆုံးဆယ်ယောက်ကို ရွေးချယ်လို့ ပြီးသွားမှာကို အနည်းငယ် စိုးရိမ်မိသည်။
