Chapter (33)
ဆင်သံချပ်ရွှေကိုယ်ထည်
တစ်သက်လုံး လူဖြစ်ခဲ့ဖူးသော နတ်ဆိုးဟောင်းတစ်ဦးအနေနှင့် ဧကရာဇ်ကျိုးရန်၏ သစ္စာဖောက်မှုကို တွေ့ကြုံခံစားခဲ့ရသော လုရွှမ်သည် ကြင်နာတတ်သူ မဟုတ်ပေ။ အခက်အခဲများ တွေ့သောအခါတွင်သာ သူသည် အခြားသူများကို ကူညီလိမ့်မည်။
သူ့ရှေ့က မုယန်ဖုန်းက သူနဲ့ဘာမှမဆိုင်ဘူး။ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်က ဒဏ်ရာတွေကြောင့် သေလူလိုပဲ ဖြစ်နေပြီ။ သူ့ကိုဂရုစိုက်နေစရာ လိုလို့လား?
ယခုလို ပြောဆိုရခြင်း အကြောင်းရင်းမှာ ရွှေဝိညာဥ်ရေကန်သည် ကျင့်ကြံမှုအတွက် ကြီးမားသော အကူအညီဖြစ်သည်။ မုယန်ဖုန်းကတော့ ရွှေဝိညာဥ်ရေကန်၏ စောင့်ရှောက်သူဖြစ်ပြီး သူနှင့်ကောင်းမွန်သော ဆက်ဆံရေး တည်ဆောက်ခြင်းဖြင့် လေ့ကျင့်ရေး အရင်းအမြစ်များအတွက် အချိန်များစွာကို သက်သာစေနိုင်သည်။
အခု သူအလိုအပ်ဆုံး အရာက အချိန်ပါပဲ။
မဟုတ်ပါက ချန်ဖုန်းနှင့် တိုက်ခိုက်ခြင်း ကဲ့သို့သော ငြီးငွေ့ဖွယ်ကောင်းတဲ့ အရာကို သူသဘောတူခဲ့မည် မဟုတ်ပေ။
"မင်းက သန့်စင်တဲ့ ယန်စွမ်းအင်ကို လေ့ကျင့်နေတာ?" မုယန်ဖုန်း၏ နှုတ်ခမ်းများ ချောက်ကပ်သွားသည်။
"အင်း... အဆုတ်ယင်ဖြတ်သန်းခြင်းကို ကျွန်တော် ကုနိုင်တယ်လို့ပြောရင် ကုနိုင်လို့ပဲ! ဒါပေမဲ့ အခုကျင့်ကြံမှုအဆင့်က မလုံလောက်သေးဘူး... ရွှေဝိညာဉ်ရေကန်နဲ့ နောက်ထပ် ရွှေဝိညာဉ် ရွှေချည်ကြိုးတွေ လိုအပ်နေသေးတယ်"
လုရွှမ်က "ကျင့်ကြံလို့ပြီးတာနဲ့ ယင်အဆိပ်ဖယ်ရှားဖို့ ခင်ဗျားကို ကူညီပေးနိုင်တယ်"
အသက်ရှင်ခြင်းနှင့် သေခြင်းတရားကို တွေ့ကြုံပြီးနောက် ကတိအားလုံးသည် အတုအယောင်သာ ဖြစ်ကြောင်း သူသိပြီး သူယုံကြည်နိုင်သည့် တစ်ခုတည်းသော အရာမှာ အပေးအယူဖြစ်သည်။
ကုသချင်သရွေ့ သူ့အခြေအနေနဲ့သူ သဘောတူလိမ့်မည်။
"ကောင်းပြီ!" ခဏတုံ့ဆိုင်းပြီးနောက် မုယန်ဖုန်းမှ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
