Chapter (36) Arc 2
ချင်ရှောင်း
ချန်ဟယ် ခန်းမသည် ကျယ်ဝန်းပြီး ခန်းမများစွာတွင် အမြင့်ဆုံး မဟုတ်သော်လည်း အခမ်းနားဆုံး ဖြစ်သည်။ အမှုထမ်းများသည် များသောအားဖြင့် ဤနေရာသို့လာ၍ ညီလာခံ တက်ကြပြီး အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ ခန်းမဆောင်ကပင် ဘုရင်တစ်ပါး၏ ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းသော အသွင်အပြင်ကို ဖြစ်ပေါ်လာစေသည်။
အစောင့်များက လှံရှည်များ ကိုင်ဆောင်ထားလျက် ဝိုင်းရံထားပြီး မြင့်မားသော လှေကားထစ်များကို လျှောက်လှမ်းရာတွင် ၎င်းတို့အားလုံးတွင်ရှိသော ထူးခြားသော အရှိန်အဝါသည် လူတို့၏ စိတ်ဝိညာဉ်အား ပြင်းထန်သော ဖိနှိပ်မှုကို ခံစားရစေသည်။
ဟန်ရောင်သည် လမ်းလျှောက်လာရင်း ကောင်လေးကို တိတ်တဆိတ် ကြည့်လိုက်သည်။
ဝူယန်နန်းတော်သည် ကြီးကျယ်ခမ်းနားလှသည်။ သာမန် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ကျင့်ကြံသူများသည် ဂိုဏ်းဆရာနယ်ပယ် အဆင့်သို့ ရောက်လျှင်ပင် ၎င်းတို့ ဤနေရာကို ပထမဆုံးအကြိမ် ရောက်ရှိလာသောအခါ အလွန်တုန်လှုပ်သွားလိမ့်မည်။
တခြားဘာမှ ပြောမဘဲ သူ့ကိုယ်သူပဒ ရည်ညွှန်းကြည့်ရမည်။ သူဒီကို စရောက်တုန်းကတောင် သူ့ခြေထောက်တွေ နည်းနည်းတုန်နေသလို ခံစားလိုက်ရပြီး အကြီးအကျယ် အံ့သြမဆုံး ဖြစ်သွားခဲ့ဖူးသည်။
သူ့ရှေ့က လူငယ်လေးဟာ ပုံမှန်အတိုင်းပဲ ကြည့်နေကာ တုန်လှုပ်နေတာမျိုး ဘာမှမရှိဘူး။ သူ့ကိုကြည့်ရတာ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနဲ့ အံ့သြနေတာလည်း မတွေ့ရချေ။
အရင်က တစ်ဖက်လူကို သခင်ငယ်လေးလို့ ခေါ်ခဲ့ပေမယ့် သူ့ရင်ထဲမှာတော့ ဒီလူငယ်ဟာ သေးငယ်တဲ့ နေရာကဆင်းသက်လာသူ ဟုသာထင်ခဲ့သည်။ အခုလို ကြီးကျယ်ခမ်းနားတဲ့ မြင်ကွင်းတွေကို မမြင်ဖူးသေးသလို သူ့နှလုံးသားကလည်း မတည်မငြိမ် ဖြစ်နေတာမျိုး မရှိဘဲ သူ့ထက် အများကြီး ပိုသန်မာနေသည်။
ဒီလောက် အစွမ်းထက်တဲ့ ပါရမီရှင်ကို ပြုစုပျိုးထောင်ပေးနိုင်တဲ့ သူက ဘယ်သူလဲဆိုတာ သူတကယ် သိချင်မိသည်။
