Chapter (46) Arc 2
ကူယ
ဘဏ္ဍာထိန်းသည် ကြောက်လန့်နေသော်လည်း လုရွှမ်၏ မေးမြန်းမှုအောက်တွင် ထူးဆန်းသော အဘိုးအိုနေထိုင်သည့် နေရာအား နောက်ဆုံးတွင် ပြောပြလိုက်ရသည်။
သူ့ရဲ့မိတ်ဆက် စကားများကနေ တစ်ဆင့် ဒီထူးဆန်းတဲ့ အဘိုးအိုအကြောင်း နည်းနည်း သိလာခဲ့သည်။ တစ်ဖက်လူ ပြောသည့်အတိုင်းပင် ထူးဆန်းလှသည်။
ထိုလူသည် မဝေးလှသော ခြံဝင်းတစ်ခုတွင် နေထိုင်ပြီး တစ်နှစ်ပတ်လုံး ထွက်ခဲသော်လည်း ဝူယန်တော်ဝင်မြို့တွင် အဖိုးတန် ဆေးဖက်ဝင်ပစ္စည်းများ ရှိလာသည့်အခါတိုင်း သူသည် ၎င်းတို့ကို ဝယ်ယူသွားတတ်သည်။
အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းအတွက် သူဘာလုပ်မှန်း မသိပေမယ့် သူ့ပိုက်ဆံတွေက ကုန်ခန်းလုနီးပါး ဖြစ်တဲ့အထိ ဆေးပင်တွေ အများကြီးဝယ်ပေမယ့် အဂ္ဂိရတ်ဆေးလိုမျိုး ပစ္စည်းတွေရောင်းတာကို တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးခဲ့ချေ။
အဂ္ဂိရတ်ဆရာအသင်း၏ အဖွဲ့မှူးဖြစ်သည့် အဂ္ဂိရတ်ပညာရှင် ဆရာကြီးကူယသည် အဂ္ဂိရတ်ဆေးကို သန့်စင်ရန် ဆေးပင်ပစ္စည်း တချို့ သူ့တွင် ရှိနေသည်ကို သိသဖြင့် အထူးအလည်အပတ် သွား၍ အံ့သြနိုင်လောက်တဲ့ ဈေးတစ်ခု ပေးခဲ့သည်။
ထိုလူက ဆေးလဲလှယ်ခြင်းကို သဘောမတူတဲ့အပြင် လူတွေ ဝင်မလာစေရန် တံခါးကို တိုက်ရိုက်ပိတ်သွားခဲ့သည်။
အဆင့်၈ အဂ္ဂိရတ်ဆေးဆိုတာ ငွေနဲ့ဝယ်လို့မရတဲ့ ရတနာတစ်ခုပဲဲ ဖြစ်သည်။ ဆေးပင် ဝယ်ရုံနဲ့ကို တစ်ဖက်လူက ရူးသွားနိုင်သည်။ သူ အဘိုးအိုနာမည်ကို အပြစ်မတင်တော့ဘဲ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
"သူ့မှာ ရှားပါးတဲ့ ဆေးဖက်ဝင်ပစ္စည်းတွေ အများကြီး ရှိတယ်ဆိုတာ မင်းသိရဲ့သားနဲ့ ဘာလို့အချိန်ကုန်ခံပြီး သွားမဝယ်တာလဲ?"
တစ်ဖက်မှ မုယန်ဖုန်းလည်း သိချင်စိတ်ဖြင့် မေးလိုက်သည်။
သူပြောတာက သွေးထွက်သံယို ဖြစ်စေနိုင်ပေမယ့် ဒါက ရတနာသိုက်ပဲ မဟုတ်လား။
သူ၏စည်းစိမ်ဥစ္စာကို ထုတ်ဖော်ပြသခြင်း မရှိသည့်အပြင် သူ့တွင် ရှားပါးဆေးဝါး များစွာရှိကြောင်း လူတို့အား မက်မောစိတ် ဖြစ်ပေါ်လာရန် လွယ်ကူလေသည်။
