နတ်ဘုရားတို့ လျှောက်သောလမ်း Part-1

အခန်း (၇၆) ရဲ့ချန်နှင့် လျှို့ယွဲ့ -၁ (R18)

ရဲ့ချန်က လျှို့ယွဲ့​၏အဖြူရောင် ဗရာလေးကို ချက်ချင်း ဆွဲချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။ လျှို့ယွဲ့​၏အဖြူရောင် တောင်ပို့ကြီးနှစ်လုံးက ရင်သက်ရှုမောဖွယ်ကောင်းအောင် လှပပေသည်။ ရဲ့ချန်က ထိုတောင်ပို့နှစ်လုံးကို စတင် ဆော့ကစားလိုက်တော့သည်။

" ဟင်း... " ရဲ့ချန်က သူမ​၏တောင်ပို့နှစ်လုံးကို ဖျစ်ညှစ်လိုက်ခြင်းကြောင့် လျှို့ယွဲ့တစ်ယောက် ရင်ထဲတွင် သာယာမှုများ အလိပ်လိုက် အလိပ်လိုက် တက်လာတော့သည်။

ရဲ့ချန်က လျှို့ယွဲ့​၏တောင်ပို့နှစ်လုံးကို စတင်ပြီး မညှာမတာ ဆုပ်နယ်တော့သည်။

လျှို့ယွဲ့က သူမ​၏ချိုချိုပေါ်တင်ထားသော ရဲ့ချန်​၏လက်များကို လုံးဝ ရပ်မနေစေချင်လောက်အောင် ဖြစ်နေတော့သည်။

ရဲ့ချန်က သူ​၏လက်ဖြင့် ဆုပ်နယ်ရရုံဖြင့် ကျေနပ်မှု မရှိတော့ပေ။ ထို့ကြောင့် လျှို့ယွဲ့​၏ပန်းရောင် ချယ်ရီသီးလေးများဆီသို့ တရွေ့ရွေ့တိုးကပ်ပြီး ကလေးလေးတစ်ယောက်လို စို့လိုက်တော့သည်။

" အား... " ရဲ့ချန်က သူမ​၏ချိုချိုလေးများကို စို့လိုက်သောအခါ လျှို့ယွဲ့တစ်ယောက် ညည်းသံများ ပိုထွက်လာတော့သည်။ သူမ​၏ခန္ဓာကိုယ် တစ်ကိုယ်လုံးကလည်း သာယာမှုကြောင့် တုန်ယင်နေတော့သည်။ ထိုခံစားမှုမျိုးကို သူမ ဘယ်တုန်းကမှ မခံစားခဲ့ဖူးပေ။

" ပြွတ်... ပြွတ်... " ရဲ့ချန်က လျှို့ယွဲ့​၏ချိုချိုလေးများကို အဆက်မပြက် စို့နေတော့သည်။ တစ်ခါတရံ ကိုက်ပင် ကိုက်လိုက်သေးသည်။

ရဲ့ချန်က လျှို့ယွဲ့​၏ချယ်ရီသီးလေးများကို ကိုက်လိုက်သောအခါ သူမက ဆက်ငင်ဆက်ငင်နှင့် ညည်းညူနေတော့သည်။

ရဲ့ချန်က လျှို့ယွဲ့​၏ချယ်ရီသီးလေးများကို ကျေနပ်အောင်ကစားပြီးနောက် သူ​၏အဝတ်အစားများကို ချွတ်လိုက်တော့သည်။

ဘောင်းဘီချွတ်လိုက်သောအခါ ရဲ့ချန်​၏ဖွားဖက်တော်ကြီးက ထောင်းခနဲ့ ခုန်ထွက်လာပြီး တိုက်ခိုက်ရန် အသင့်ဖြစ်နေသော လှံတံတစ်ချောင်းကဲ့သို့ ထောင်မက်နေတော့သည်။