နတ်ဘုရားတို့ လျှောက်သောလမ်း Part-1

အခန်း (၁၈၂) ညတာက အရှည်ကြီး ကျန်သေးတယ် -3 (R18)

ရဲ့ချန်က လျှို့ယွဲ့၏လိုဏ်ဂူထဲသို့ ချက်ချင်း ထိုးမသွင်းလိုက်ပေ။ သူသည် အရင်ဆုံး လျှို့ယွဲ့က သူ၏ဖွားဖက်တော်ကြီးအား လိုချင်ကြောင်း တောင်းတသည့်စကားကို ကြားချင်သည် မဟုတ်ပါလား။
ရဲ့ချန်က သူ၏ညီလေးကို လျှို့ယွဲ့၏ထယ်ကြောင်းလေးထဲတွင် အပေါ်အောက် ပွတ်ဆွဲနေလေသည်။
လျှို့ယွဲ့သည် သူမ၏ခန္ဓာကိုယ် တစ်ကိုယ်လုံးက မသက်မသာ ခံစားနေရ၏။ “ ယောက်ျား၊ မြန်မြန် ထည့်လိုက်စမ်းပါဟာ “ လျှို့ယွဲ့က ရဲ့ချန်၏ဖွားဖက်တော်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူမ၏လိုဏ်ဂူဝလေးတွင် တေ့ပေးလိုက်၏။
သွင်းရမည့် တံခါး၀ကို ရှာတွေ့ပြီ ဖြစ်သောကြောင့် ရဲ့ချန်က လျှို့ယွဲ့၏လိုဏ်ဂူလေးထဲသို့ တစ်ချက်တည်း သွင်းလွှတ်လိုက်လေသည်။
“ အား … “ လျှို့ယွဲ့သည် အလွန်တရာ ပြည့်ကျပ်နေသည့် ခံစားချက်တစ်ခုကို ရရှိလိုက်၏။ ရဲ့ချန်၏ဖွားဖက်တော်ကြီးက လျှို့ယွဲ့၏လိုဏ်ဂူလေးထဲ အနက်ရှိုင်းဆုံး နေရာအထိ ဖောက်၀င်နေသည် မဟုတ်ပါလား။
လျှို့ယွဲ့သည် ရဲ့ချန်၏ဖွားဖက်တော်ကြီးက ကြီးလွန်းသောကြောင့် သူမ၏ပန်းပွင့်လေးပင် ကွဲထွက်တော့မတက် ခံစားလိုက်ရ၏။
လျှို့ယွဲ့ကို အသားကျအောင်ပင် မစောင့်တော့ဘဲ ရဲ့ချန်က တစ်ဖောင်းဖောင်း ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုက်တော့သည်။
“ အ … အ … အ … အ “ လျှို့ယွဲ့သည် ရဲ့ချန်၏ကြမ်းတမ်းမှုတို့ အောက်တွင် နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ကာ ခေါင်းအုံးကို တင်းနေအောင် ဆုပ်ထားရလေသည်။
သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း လှိုင်းကြမ်းသည့် ပင်လယ်အတွင်း၀ယ် ဦးတည်ရာမဲ့ မျောလွင့်နေသည်ဟု ခံစားလိုက်ရ၏။ ထိုအရာက အနည်းငယ် နာကျင်သော်လည်း ရဲ့ချန်၏ဖွားဖက်တော်ကြီးက ပေးစွမ်းသည့် သာယာမှုတို့က အင်မတန် နှစ်လိုဖွယ် ကောင်းလှပေသည်။
“ ယောက်ျား၊ နင့်ဟာကြီးက အရမ်း အားကောင်းတာပဲဟယ်၊ ငါ့ခန္ဓာကိုယ်တောင် ကွဲတော့မတက်ပဲ “ လျှို့ယွဲ့ခမျာ ဆောက်တည်ရာမရ အော်ဟစ်နေရရှာသည်။ သူမ၏စိတ်ထဲတွင်လည်း အတော်လေး ပရမ်းပတာ နိုင်နေကြောင်း ခံစားလိုက်ရ၏။
ယခု လျှို့ယွဲ့၏စိတ်ထဲတွင် ထိုသာယာမှုကို မည်မျှအထိပင် နှစ်သက်ပျော်၀င် နေသနည်း။
“ နင်က င့ါဟာကြီးကို မကြိုက်ဘူးလား “ ရဲ့ချန်က မေးလိုက်၏။
“ ဘယ်လိုများ မေးလိုက်တာပါလိမ့်၊ ကြိုက်တာပေါ့ဟာ၊ ကြိုက်တာကမှ ကြိုက်ကြိုက်နဲ့တောင် မည်သေးတယ်၊ အား … နင့်ဟာကြီးက အရမ်း ကြီးတာပဲ၊ ငါတော့ ကောင်းလွန်းလို့ သေတော့မှာပဲ “ လျှို့ယွဲ့၏ပုံစံသည် သူမ၏စိတ်ထဲ အသည်းနှလုံးထဲထိပါ နစ်၀င် ခံစားနေသည်ဟန် ရ၏။
ယခု လျှို့ယွဲ့သည် ရဲ့ချန်၏ဖွားဖက်တော်ကြီးက မည်မျှ သန်မာမှန်း ကောင်းကောင်း နားလည်သွားပြီ ဖြစ်၏။ သူမ၏မျက်နှာသည်လည်း ချောင်ယမ်ယမ်ကဲ့သို့ ကျေနပ်နှစ်သိမ့်ခြင်းတို့ လွှမ်းခြုံနေ၏။ သိရသရွေ့ ထိုသာယာမှုက အလွန်တရာ ဆန်းကြယ်မည့်ပုံ ပေါ်၏။
လျှို့ယွဲ့သည် အပျော်မယ်လေးတစ်ယောက်လို အော်ဟစ် ညည်းညူနေ၏။ အမြဲတမ်း မာနကြီးပြီး မောက်မာတတ်သည့် စီးပွားရေး ဘုရင်မတစ်ယောက်သည် ယနေ့ည ရဲ့ချန်၏ဖွားဖက်တော်ကြီး အောက်တွင် စုံစုံမြုပ်သွားပြီ ဖြစ်၏။
“ ယောက်ျား၊ ငါပြီးတော့မယ်၊ အား … “ လျှို့ယွဲ့က အလွယ်တကူ ပြီးစီးသွားပြီ ဖြစ်၏။
ရဲ့ချန်က သူ၏လှုပ်ရှားမှု အားလုံးကို မရပ်တန့်ပေ။ ထိုအစား သူက ပို၍ပင် အရှိန်ပြင်းပြင်း ဆောင့်တော့သည်။ ယခုချိန်တွင် လျှို့ယွဲ့သည် အကြိမ်ရေ မည်မျှ ပြီးသွားမှန်းပင် မသိတော့ပေ။
ဆယ်မိနစ်ခန့် ကြာပြီးသော် လျှို့ယွဲ့က အသိစိတ်တို့ ပျောက်ဆုံးပြီး သတိလစ်သွားလေသည်။ သူမ၏အိပ်စက်နေသည့် မျက်နှာကလည်း အလွန်တရာ ကျေနပ်မှုတို့ကို အတိုင်းသား မြင်နေရလေသည်။
ယခုချိန်ထိ ရဲ့ချန်က တစ်ကြိမ်မျှ မပြီးသေးပေ။ သူ၏ဖွားဖက်တော်ကြီးကလည်း ယခင်အတိုင်း တောင်မတ်နေဆဲသာ ရှိသေး၏။
“ အခုချိန်က နင်တို့ အလှည့်ပဲ “ ရဲ့ချန်က ဖူလန်လင်း နှင့် စုမန်ချီတို့ကို တစ်ပြိုင်တည်း ပွေ့ဖက်လိုက်တော့သည်။
ယခုတော့ ဖူလန်လင်း နှင့် စုမန်ချီတို့က ရဲ့ချန်၏ရင်ခွင်ထဲသို့ ရောက်ရှိသွားပြီ ဖြစ်၏။ ရဲ့ချန်က သူမတို့နှစ်ဦး၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို မက်မောစွာ နမ်းရှိုက်လိုက်တော့၏။
ဖူလန်လင်း နှင့် စုမန်ချီတို့က အတူတကွ ပူပေါင်း လုပ်ဆောင်လိုက်ကြ၏။
ရဲ့ချန်က အနမ်းပေးရသည်နှင့် မတင်းတိမ်နိုင်တော့ဘဲ သူမတို့နှစ်ဦးစလုံး၏ တောင်ဘို့ကြီးများကို စတင် ဆုပ်နယ်တော့၏။
ဖူလန်လင်းက စုမန်ချီထက်တော့ အနည်းငယ် သေးငယ်၏။ ဖူလန်လင်း၏ ဆိုဒ်က E ဆိုဒ်ဖြစ်ပြီး စုမန်ချီ၏ ဆိုဒ်က F ဆိုဒ် ဖြစ်ပေသည်။ ဖူလန်လင်း၏တောင်ဘို့က ဒူပေဒဏ်ပေ ခံနိုင်ပြီး စီးပိုင်နေကာ စုမန်ချီ၏တောင်ဘို့က နူးညံ့ပြီ ချောမွတ်နေပေသည်။
ဖူလန်လင်း နှင့် စုမန်ချီတို့ နှစ်ယောက်စလုံးက ကိုယ့်ပုံစံနှင့်ကိုယ် ရှိနေကြခြင်း ဖြစ်သည်။
သူမတို့နှစ်ဦးစလုံး၏ တောင်ဘို့ကြီးများကို ဖျစ်ညှစ်ရင်း ရဲ့ချန် အကြံတစ်ခုကို တွေးတောမိသွား၏။ “ မိန်းမတို့၊ နင်တို့နှစ်ယောက် ငါ့ကို တစ်ခုခု ကူညီ မပေးချင်ကြဘူးလား “ ရဲ့ချန်က မေးလိုက်၏။
ဖူလန်လင်း နှင့် စုမန်ချီတို့က တစ်ဦးကိုတစ်ဦး ကြည့်ပြီး ရဲ့ချန်၏တောင်းဆိုချက်ကို သဘောတူသည့်အနေနှင့် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။
ရဲ့ချန်သည် မိန်းမနှစ်ယောက်က သူလိုချင်သည့် အရာကို ဖြည့်ဆည်းပေးမည်ဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်ရသောကြောင့် အတော်လေး ကျေနပ်သွား၏။
ရဲ့ချန်က အိပ်ရာပေါ်သို့ ချက်ချင်း လှဲချလိုက်၏။ ဖူလန်လင်း နှင့် စုမန်ချီတို့က ရဲ့ချန်၏ ဘယ်ဘက် နှင့် ညာဘက်တွင် နေရာယူလိုက်၏။ သူမတို့နှစ်ဦးက ရဲ့ချန်၏ပေါင်ကို တစ်ဖက်တစ်ချက် ခွထိုင်နေခြင်း ဖြစ်၏။
ဖူလန်လင်း နှင့် စုမန်ချီတို့က သူမတို့၏ တောင်ဘို့ကြီးများဖြင့် ရဲ့ချန်၏ဖွားဖက်တော်ကြီးကို ညှပ်ပြီး ပွတ်ပေးလိုက်သည်။
“ ရား … “ ရဲ့ချန်သည် နူးညံ့သည့် အရာကြီးများက သူ့ကို ၀န်းရံနေကြောင်း ခံစားလိုက်ရ၏။ ထိုခံစားချက်သည် သူ့အတွက် အတော်လေး သက်သက်သာသာ ရှိလှပေ၏။
ဖူလန်လင်း နှင့် စုမန်ချီတို့သည် ရဲ့ချန်က ထိုအရာအပေါ်တွင် မည်မျှ သာယာနေကြောင်း မြင်လိုက်ရ၏။ ထို့ကြောင့် သူမတို့နှစ်ဦးသည် နူးညံ့သည် ရွှေရင်အစုံဖြင့် ရဲ့ချန်၏ညီလေးကို ခပ်ပြင်းပြင်း ပွတ်ချေပေးလိုက်တော့သည်။
ဖူလန်လင်း နှင့် စုမန်ချီတို့သည် သူမတို့၏တောင်ဘို့ကြီး နှစ်လုံးထိပ်မှ ချယ်ရီသီးလေးများက တစ်ခုနှင့်တစ်ခု ထိခတ်မိသောကြောင့် ပို၍ ပို၍ ရမ္မက်ထန်လာတော့သည်။
ရဲ့ချန်၏ဖွားဖက်တော်ကြီးက ကြီးလွန်းသောကြောင့် သူမတို့က ထိုအရာကြီးကို အပြည့်အ၀ အုပ်မထားနိုင်ချေ။ မကြာမီ ရဲ့ချန်၏ဖွားဖက်တော်က အရည်များ ပန်းထွက်လာပြီး ဖူလန်လင်း နှင့် စုမန်ချီတို့၏ မျက်နှာကို စင်သွားတော့သည်။
ထိုအရာကို ကြည့်ရင်း ဖူလန်လင်းက နောက်ထပ်တစ်ကြိမ် ထပ်မံ လျက်လိုက်တော့သည်။ သူမက ရဲ့ချန် ထုတ်လွှတ်လိုက်သည့် ယန်ချီများကို စွဲလန်းနေပြီ မဟုတ်ပါလား။
“ ပြွတ် … ပြွတ် … ပြွတ် “ ဖူလန်လင်းက ရဲ့ချန်၏ဖွားဖက်တော်ကြီးကို ခပ်ပြင်းပြင်း စုပ်လိုက်တော့၏။
စုမန်ချီကလည်း ရဲ့ချန်၏ယန်ချီများကို စတင် လျက်နေပြီ ဖြစ်၏။ ထို့နောက် သူမက ရဲ့ချန်၏ဖွားဖက်တော်ကြီးကို ပြန်ဆွဲယူပြီး ပါးစပ်ထဲ ငုံထားလိုက်တော့သည်။
ရဲ့ချန်သည် မိန်းမနှစ်ယောက်က မည်မျှအထိ ထန်နေကြောင်း မြင်လိုက်ရ၏။ သူသည်လည်း ဆက်လက် သည်းမခံနိုင်တော့ပေ။ ထို့နောက် သူက ဖူလန်လင်း နှင့် စုမန်ချီတို့၏ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်သို့ အရည်ဖြူများအား ပန်းချလိုက်တော့သည်။
ဖူလန်လင်း နှင့် စုမန်ချီတို့က ထိုအရာကို လက်ခံရန် အဆင်သင့် မဖြစ်သေးပေ။ သူမတို့သည် မျက်နှာပေါ်တွင် ရဲ့ချန် ပန်းချလိုက်သည် အရည်ဖြူများ ပေသွားသည်ဟုသာ သိလိုက်ကြရ၏။
ရဲ့ချန်၏ယန်ချီများကို အချီးနှီး မဖြစ်လိုသောကြောင့် သူမတို့နှစ်ဦးက တစ်ဦးကိုတစ်ဦး လျက်ပေးလိုက်၏။
ရဲ့ချန်သည် ဖူလန်လင်းက ရမ္မက်ထန်သည့် မိန်းမတစ်ယောက် ဖြစ်လာကြောင်း သတိထားမိလိုက်၏။
သူတို့ ပထမဆုံး စတင်တွေ့စဉ်က ဖူလန်လင်းဟာ ရှေးခေတ် မိန်းကလေးတစ်ယောက် ဖြစ်ပေသည်။ ရက်အနည်းငယ်အတွင် ဖူလန်လင်းက ဤကဲ့သို့ အတင့်ရဲသည့် မိန်းမတစ်ယောက် ဖြစ်လာမည်ဟု သူ လုံး၀ ထင်မှတ်မထားခဲ့ပေ။
ယင်းသည် ချောင်ယမ်ယမ်နှင့် အတူတူနေသောကြောင့် ဖြစ်သွားပုံ ရ၏။ လျှို့ယွဲ့၊ ဖူလန်လင်း နှင့် စုမန်ချီတို့၏ အတွေးအမြင်များက လုံး၀ ပြောင်းလဲသွားသည် မဟုတ်ပါလား။
အရာအားလုံးကို ရှင်းလင်းပြီးနောက် သူမတို့နှစ်ယောက်က ရဲ့ချန်ကို စိတ်ထန်စွာ စိုက်ကြည့်နေကြသည်။
“ ယောက်ျား၊ ငါတို့ ဆာနေပြီဟ “ ဖူလန်လင်း နှင့် စုမန်ချီတို့သည် သူမတို့၏အပေါက်ကျဉ်းလေးအား ရဲ့ချန်ကို လုပ်စေချင်နေပြီ ဖြစ်သည်။
ရဲ့ချန်က မိန်းမနှစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်တည်း ပုံစံဖြစ်အောင် ပြင်ဆင်ပေးလိုက်၏။ ဖူလန်လင်းက အောက်တွင်ဖြစ်ပြီး စုမန်ချီက အပေါ်တွင် ဖြစ်၏။
ဖူလန်လင်း နှင့် စုမန်ချီတို့၏ ပန်းပွင့်လေးများက တစ်ခုနှင့်တစ်ခု ထပ်နေပြီ ဖြစ်၏။ သူမတို့၏ပန်းပွင့်လေးက အနီရောင်ကလည်း တစ်ခုနှင့်တစ်ခု မတူညီကြပေ။
သူမတို့နှစ်ဦး၏ပန်းပွင့်လေးများတွင် အရည်များက အတော်လေး စိုရွှဲနေသောကြောင့် ရဲ့ချန်က အထဲသို့ အလွယ်တကူ သွင်းနိုင်သွားပြီ ဖြစ်၏။ ပထမဆုံးအနေနှင့် ရဲ့ချန်၏ဖွားဖက်တော်ကြီးက ဖူလန်လင်း၏ လိုဏ်ဂူလေးထဲသို့ နစ်၀င်သွားလေသည်။
ရဲ့ချန်၏ဖွားဖက်တော်ကြီးက အထဲသို့ နစ်၀င်လာသောအခါ ဖူလန်လင်း၏ပန်းပွင့်လေးက စက်ဝိုင်းပုံစံ ဖြစ်သွားလေသည်။
ရဲ့ချန်သည် ဖူလန်လင်း၏ လိုဏ်ဂူလေးထဲသို့ သူ၏ဖွားဖက်တော်ကြီးအား အားလုံးနီးပါး သွင်းလိုက်နိုင်၏။ ဖူလန်လင်း၏လိုဏ်ဂူက အတော်လေး နက်ရှိုင်းသောကြောင့် ရဲ့ချန်၏ဖွားဖက်တော်ကြီးကို အနည်းငယ်သာ ကျန်သည်အထိ ဝါးမြိုနိုင်သည် မဟုတ်ပါလား။
ရဲ့ချန်က ထိုအထဲသို့ အဆုံးထိရောက်အောင် ထိုးထည့်လိုက်သည်။ သို့သော် သူက ထိုအထဲတွင် ကြာကြာထည့်မထားနိုင်ပေ။ ဖူလန်လင်း၏နက်ရှိုင်းသည့် အပေါက်ငယ်လေးက သရေကွင်း စီးသလို တင်းကျပ်နေအောင် ဖျစ်ညှစ်ထားသည် မဟုတ်ပါလား။
ရဲ့ချန်က ဖူလန်လင်း၏ လိုဏ်ဂူလေးကို စတင် ဆောင့်လိုက်တော့သည်။ ဖူလန်လင်းကလည်း ဆက်ခါ ဆက်ခါ ညည်းညူနေတော့၏။ ရဲ့ချန်၏ဖွားဖက်တော်ကြီးက အမှန်တကယ် နှစ်သက်ဖွယ် ကောင်းလှချေသည်။
“ အား … ယောက်ျား၊ ငါပြီးတော့မယ် “ နှစ်မိနစ်ခန့် ကြာပြီးနောက် ဖူလန်လင်းက ပြီးသွားလေသည်။
ရဲ့ချန်က သူ၏ညီလေးကို ချက်ချင်း ဆွဲထုတ်ပြီး စုမန်ချီ၏လိုဏ်ဂူလေးထဲသို့ ထိုးထည့်လိုက်တော့သည်။
ရဲ့ချန်၏ဖွားဖက်တော်ကြီး တိုး၀င်လာပြီးနောက် စုမန်ချီတစ်ယောက် နာကျင်လွန်းသဖြင့် အံကို တင်းနေအောင် ကြိတ်ထားရလေသည်။
စုမန်ချီသည် ရဲ့ချန်၏ဖွားဖက်တော်ကြီးက ယခင် တစ်ခါမျှ အထိမခံဖူးသည့် အစိတ်အပိုင်းထိ ထိမိသွားမည်ဟု ထင်မထားခဲ့ပေ။ ယင်းသည် နောက်ဆုံးညကနှင့် အလွန်တရာ ကွာခြားလွန်းလှ၏။ နောက်ဆုံးညက ရဲ့ချန်၏ဖွားဖက်တော်ကြီးက သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ထဲကို တစ်၀က်ခန့်သာ ရောက်ခဲ့ပေသည်။ သို့သော် ယခုတစ်ကြိမ်တွင် ရဲ့ချန်က သူ၏ဖွားဖက်တော်ကြီးကို အားလုံးနီးပါး သွင်းနေသည် မဟုတ်ပါလား။
တစ်ခဏ နာကျင်မှုအား ခံစားပြီးနောက် မကြာမီ ထိုနာကျင်မှုက ပျောက်ကွယ်သွားလေသည်။ ထို့နောက် ယင်းနေရာတွင် တုနှိုင်းမဲ့သည့် သာယာမှုတို့က အစားထိုး ၀င်ရောက်လာတော့သည်။
“ အား … ယောက်ျားရေ၊ နင်က သေအောင်မိုက်တာပဲ၊ ငါ နင့်ရဲ့မိန်းမအဖြစ်နဲ့ ထာ၀ရ နေသွားပါရစေဟာ “ စုမန်ချီသည် ရဲ့ချန်အနားက ထွက်သွားရန် မဖြစ်နိုင်တော့ပေ။ သူမက ရဲ့ချန်၏ဘေးတွင်သာ သစ္စာရှိရှိ နေသွားတော့မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်တော့သည်။
သူမ၏နှလုံးသား၊ စိတ်ထား နှင့် ခန္ဓာကိုယ်တိ်ု့ကို ရဲ့ချန်က လွှမ်းမိုးသွားပြီ မဟုတ်ပါလား။
စုမန်ချီက အထွတ်အထိပ် ရောက်သွားပြီးသော် ရဲ့ချန်က ဖူလန်လင်းဘက်သို့ ပြန်လှည့်လိုက်၏။
ရဲ့ချန်က သူ၏မိန်းမနှစ်ယောက် အားမကုန်မချင်း ထိုအရာကိုသာ အဆက်မပြတ် လုပ်နေခဲ့သည်။
ဖူလန်လင်း နှင့် စုမန်ချီတို့၏ ညည်းညူ အော်ဟစ်သံများကြောင့် ချောင်ယမ်ယမ် နှင့် လျှို့ယွဲ့တို့က ပြန် နိုးလာလေသည်။
ချောင်ယမ်ယမ် နှင့် လျှို့ယွဲ့တို့ နိုးလာသည်ကို မြင်ပြီး ရဲ့ချန်က သူမတို့၏ဘေးသို့ ချက်ချင်း ပြေးသွားပြီး အချစ်ပွဲ နွှဲပြန်၏။ ရဲ့ချန်က သူ၏ယန်ချီ အဆီအနှစ်များကို မိန်းမအားလုံး၏ လိုဏ်ဂူလေးထဲသို့ ပန်းထည့်ချင်နေသည် မဟုတ်ပါလား။
ယနေ့ညသည် သူတို့လေးယောက်အတွက် အိပ်ရေးပျက်သည့် ညတစ်ညပင် ဖြစ်၏။
နတ်သမီးတံခါး၀၏ ညကောင်းကင်ယံထက်တွင် မိန်းကလေးတစ်ယောက်က သူမ၏အတောင်ပံများကို တဖျပ်ဖျပ် ခတ်နေ၏။
သူမက ချူးယွဲ့ချန် ဖြစ်သည်။ သူမက ရဲ့ချန်တို့ ယင်ယန်ကျင့်ကြံနေသည့် အခန်းကို ကြည့်နေခြင်း ဖြစ်၏။ ရဲ့ချန် နှင့် သူမတို့က စိတ်ချင်း ဆက်သွားထားသောကြောင့် ချူးယွဲ့ချန်သည် ရဲ့ချန်က ချောင်ယမ်ယမ်၊ ဖူလန်လင်း၊ လျှို့ယွဲ့ နှင့် စုမန်ချီတို့ကို ပျော်ရွှင်စရာများအား မည်သို့ ပေးစွမ်းနေကြောင်း မြင်နေရသည် မဟုတ်ပါလား။
သူမတို့ အားလုံးသည် ရဲ့ချန်ပေးစွမ်းသည့် သာယာမှုအောက်တွင် အမှန်တကယ် ပျော်၀င်နေပုံ ရ၏။ “ ဆရာ၊ နင် မကြာခင် အားကောင်းလာဖို့ ငါမျှော်လင့်ပါတယ်၊ ငါ နင်နဲ့ ပျော်စရာလေးတွေ ခံစားဖို့ မစောင့်နိုင်တော့ဘူးဟာ “ သူမသည် တခစ်ခစ် ရယ်မောရင်း ညကောင်းကင်ယံထဲသို့ တိုး၀င် ပျောက်ကွယ်သွားတော့သည် မဟုတ်ပါလား။

***