အပိုင်း(၄၈၇)
"စောနတုန်းက ဖုန်းထဲမှာ ပြောခဲ့တာ သတင်းကောင်း ပြောဖို့ ရှိတယ်ဆို ဟုတ်လား"
ရှားကျင်းရီက သူမကို အာရုံစိုက်အောင် စကားလမ်းကြောင်းလွှဲသည်။
"ကိုယ့် သီချင်းခွေအသစ် ထွက်မယ့်ကိစ္စလေ"
ထျန်းကျင်းရွှမ်က အပြုံးလေးဖြင့် ပြန်ဖြေသည်။
"ငါတို့လောရှင်းက အခုထက် ပိုပိုပြီး ကျော်ကြားလာမှာကို သိတာပေါ့"
ထျန်းကျင်းရွှမ်က ဟန်မပျက် ပြုံးနေသော်လည်း သူ့ခံစားချက် အစစ်အမှန်ကို ဖုံးကွယ်ရန် ခက်ခဲခဲ့သည်။ သူ့ခံစားချက်ကို ဖွင့်ထုတ် ပြောခါနီး စုန့်ယန်ရှုက သူတို့နောက် ရောက်လာပြီး လုပ်ငန်းကျွမ်းကျင်သော အမူအရာဖြင့် စကားပြောသည်။
"လောရှင်း၊ ဒုဥက္ကဌဖန်က ကျွန်မတို့နှစ်ယောက်ကို သူ့ရုံးခန်း လာတွေ့ခိုင်းလို့ပါ"
ထျန်းကျင်းရွှမ် စိတ်သက်သာရာ ရသွားပြီး ရှားကျင်းရီကို စကားပြောသည်။
"အစည်းအဝေးကို အရင်ဆုံး သွားတော့မယ်။ နောက်မှ မင်းနဲ့ စကားဆက်ပြောတာပေါ့"
"အင်းပါ"
ရှားကျင်းရီက နားလည်ဟန် ခေါင်းညိတ်သည်။
ထို့နောက် ထျန်းကျင်းရွှမ် လှည့်ထွက်သွားခဲ့သည်။
ကြင်နာသနားတတ်သည့် ရှားကျင်းရီတွင်လည်း မကောင်းသော တခြားတစ်ဖက် ရှိနေလိမ့်မည်ဟု သူ မမျှော်လင့်ခဲ့ဖူးပေ။
စုန့်ယန်ရှုက ရှားကျင်းရီကို လှစ်ခနဲ လှည့်ကြည့်ပြီးနောက် ထျန်းကျင်းရွှမ်နောက် ပြေးလိုက်သွားခဲ့သည်။ သူတို့နှစ်ဦးသား ဓာတ်လှေကားထဲ ဝင်ရောက်သွားမှ သူမ မေးမြန်းသည်။
"မပျော်ရွှင်ရရင် ဘာလို့ ဖုံးကွယ်ထားသလဲ"
"ငါက ဝန်တိုစိတ်တွေ သံသယတွေနဲ့ မျက်ကန်းတစ္ဆေ မဖြစ်ချင်လို့လေ။ အရင်ဆုံး သက်သေ ရှာရမယ်"
"ဒုဥက္ကဌဖန်က သူ့ကို လာမတွေ့ခိုင်းပါဘူး။ ရှင့်စိတ်ကို မထိန်းချုပ်နိုင်တော့မှန်း သိနေလို့ ခေါ်ထုတ်လာတာပါ။ ဒါက ရှင် နဲ့ ရှင့်အစ်မရဲ့ ကွာခြားချက်ပဲ။ အစ်မထျန်းနင်က သူ့ကို ထိခိုက်စေတဲ့သူကို မသနားတတ်သလို့ ကြောက်လည်း မကြောက်တတ်ဘူး"
စုန့်ယန်ရှုက ထျန်းကျင်းရွှမ်၏နောက်ကျောကို ငေးကြည့်ကာ စကားပြောသည်။
