အပိုင်း(၅၁၁)
လင်းရှောင်ယွမ်က ပြောစရာစကား ပျောက်ရှနေသည်။
ထျန်းနင်က မျက်နှာနှစ်ဖက်ရှိတတ်သူ မဟုတ်ပေ။ သူမက တစ်စုံတစ်ယောက်ကို မုန်းတီးလျှင် သို့တည်းမဟုတ် စက်ဆုပ်လျှင် သူမ၏မျက်နှာပေါ်တွင် တန်းမြင်တွေ့ရသည်။
ထျန်းနင်က ထျန်းရွှမ်ကို ထျန်းအုပ်စုမှ ကန်ထုတ်ရန် ကြိုးစားနေခြင်း ဖြစ်သည်။ ထျန်းနင် သုံးနေကျနည်းလမ်းအရ ထျန်းနင်က ပြဿနာ၏အရင်းအမြစ်ကို အပြီးတိုင် ဖယ်ရှားပစ်လိမ့်မည်။
ထျန်းနင်၏ရဲတင်းလွန်းသော သဘောထားကြောင့် ရှယ်ရာရှင်များက သူမကို ယုံကြည် လက်ခံရမည်ဟု ခံစားလာရသည်။ တစ်ပြိုက်နက်တည်း အောင်ပွဲ ၂ပွဲကို ဆက်တိုက် အနိုင်ယူခဲ့၍ ထျန်းနင်၏အရည်အချင်းကို အသိအမှတ်ပြုသင့်သည်။
ထို့ကြောင့်လည်း အစည်းအဝေး အဆုံးသတ်ပြီးနောက် ထျန်းနင်က ထျန်းရွှမ်ကို ထျန်းအုပ်စုမှ အပြီးတိုင် ဖယ်ရှားပစ်ရန် ညွှန်ကြားသည်။ ထျန်းရွှမ်အတွက် အတွင်းရေးမှူးနေရာပင် မချန်ထားခဲ့ပေ။
ထျန်းရွှမ်က စီအီအိုရုံးခန်းထဲမှာ ပေါက်ကွဲခဲ့သော်လည်း ထျန်းနင်ကို မြင်တွေ့ခွင့် မရပေ။
"ထျန်းနင်၊ နင်က နင့်အစ်မကိုတောင် လွတ်မြောက်ခွင့် မပေးနိုင်ဘူးလား။ နင် ဝဋ်လည်မှာ မကြောက်ဘူးလား"
နောက်ဆုံးတော့ ချောင်းယုရှန်က အော်ကြီးဟစ်ကျယ် ငြင်းခုံခြင်းကို မကြိုက်နှစ်သက်၍ ပြန်ဖြေသည်။
"ထျန်းသူဌေးက ထျန်းနင်ကို အာဏာကုန် လွှဲပြောင်းထားပြီသားပဲ။ မင်းကို အလုပ်ထုတ်ပစ်နိုင်တဲ့ အခွင့်အာဏာ အပြည့်အဝ ရှိတယ်"
"ထျန်းနင် ထျန်းနင် ဒီကို ထွက်လာခဲ့စမ်းပါ။ နင်ကိုယ်တိုင် ထွက်ရှင်းစမ်းပါဦး"
"ထျန်းမိန်းကလေး၊ မင်းအိမ်မင်း ပြန်ပြီး မင်းဗိုက်ထဲက ကလေးကိုပဲ ဂရုစိုက်ရင် အကောင်းဆုံးပဲ။ မင်း ကလေး တစ်ခုခုဖြစ်သွားရင် ငါတို့လည်း တာဝန်မယူနိုင်ဘူး"
ချောင်းယုရှန်က ရုံးခန်းတံခါးပေါက်ကို ပိတ်ရပ်ကာ စကားပြောသည်။
