အပိုင်း(၅၃၂)
"ဘိုးဘိုးက မြေးတို့သားအမိကို လက်ခံပေးမယ်လို့ တစ်ခါမှတောင် မမျှော်လင့်ဖူးဘူး"
ထျန်းရွှမ် အမှန်တကယ် ရင်ထဲထိသည်။
သို့သော်လည်း ထျန်းအကြီးအကဲက သူ့ထောက်ချောက်ထဲ နောက်တစ်ခေါက် မသက်ဆင်းနိုင်ပေ။ အထူးသဖြင့် သူမ ကျူးလွန်ခဲ့သော ပြစ်မှုများကို ခွင့်မလွှတ်နိုင်ချေ။
ထျန်းရွှမ်၏ စိတ်ဓာတ်ပြောင်းလဲသွားမည်ကို ထျန်းအကြီးအကဲ လုံးဝ မယုံကြည်ပေ။
"ဘာမှ မပြောနဲ့တော့။ အနားယူဖို့ ပြန်တော့"
ထျန်းအကြီးအကဲက သူ့လက်ကို ခါရမ်းသည်။ သူက ထျန်းရွှမ် နှင့် စကားဆက်ပြောချင်သော အတွေး မရှိပေ။ သူတို့နှစ်ဦးက သွေးသားတော်စပ်သော်လည်း မတူညီသော အကြံအစည် ရှိနေ၍ ပေါင်းစည်း မရပေ။
"ဟုတ်ကဲ့ဘိုးဘိုး၊ ဒါဆိုရင် မြေးအပေါ်တက်တော့မယ်"
ထျန်းရွှမ်က သူ့ဗိုက်လေးကို ထိန်းကိုင်ကာ စကားပြောသည်။ သို့သော်လည်း သူမ လှည့်လိုက်စဉ် သူတို့နောက်မှာ မတ်တတ်ရပ်နေသော ရှားယွီလင်းက နားလည်ရခက်စွာ ငေးကြောင် ကြည့်နေခြင်းကို သတိပြုမိသည်။
ထျန်းအကြီးအကဲ၏အကြံအစည်ကို ရှားယွီလင်း ကြားသွားသည်ဟု ထျန်းရွှမ် ယူဆမိ၍ ဝင့်ကြွားသော ခံစားချက်များ ဖြစ်ပေါ်လာသည်။
ရှားယွီလင်းက ထျန်းအကြီးအကဲ ဘေးနားမထိုင်ခင် ထျန်းရွှမ် လမ်းလျှောက်ထွက်သွားသော မြင်ကွင်းကို တိတ်တဆိတ် စောင့်ကြည့်နေသည်။
"အဖေ၊ ဒါက ဘာသဘောလဲ"
ထျန်းအကြီးအကဲက သူ့လမ်းလျှောက်တုတ်ကောက်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ပြီး ခက်ထန်သော အမူအရာဖြင့် ပြန်ဖြေသည်။
"ဒါတွေက အဖေပိိုင်တဲ့ ရှယ်ရာတွေပဲ။ အဖေစိတ်ကြိုက် စီမံ့ခွင့် ရှိတာပဲ"
"ဒါပေမဲ့..."
"ယွီလင်း၊ သမီးပြောဖို့ မလိုအပ်ဘူး"
ထျန်းအကြီးအကဲက သူမကို ဟန့်တားရန် လက်ဆန့်သည်။ ထို့နောက် သူ မတ်တတ်ထရပ်လိုက်ပြီး ဆက်ပြောသည်။
"အဖေ ဆုံးဖြတ်ပြီးပြီ။ အဖေနဲ့ စာကြည့်ခန်း လိုက်လာခဲ့ပါ။ အဖေအကြံအစည်ကို မသဘောမကျစရာ အကြောင်းမရှိပါဘူး။ ငါတို့ပြောတာကို ရှောင်ရွှမ် ကြားသွားလို့ မဖြစ်ဘူး။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ခုချိန်မှာ သူက ကိုယ်ဝန်ဆောင်မိခင်ပဲ"
